Użytkownik "Jarosław Sokołowski" <j...@l...waw.pl> napisał w wiadomości
news:slrnl8a8se.114.jaros@falcon.lasek.waw.pl...
...
>> I tyle na ten temat, bo to jest grupa "elektronika"
>
> Z tego to powodu niektórzy mogli oczekiwać na przykład czegoś o metodach
> selektywnego dekodowania sygnału cyfrowego w warunkach jednokierunkowej
> łączności. Nie doczekali się. Widocznie nie było to "na temat".

No, ja chciałem się zorientować, jak jest możliwy dobrej jakości, czyli
nieprzerwany, mobilny odbiór, sygnału z satelity, odległego średnio o 35
kkm, z antenką w urządzeniu wielkości pudełka zapałek. Bo w końcu każdą
antenę można sprowadzić do dipola.
Ten librujący w ósemkę satelita Syriusz, pierwszy, drugi, itd, naprawdę
skojarzy mi się z terle-dyfuzją w byłym ZSRR, nie wiem, jak teraz, gdy
technika poszła do przodu, tamtejsze satelity były właśnie na wydłużonych
orbitach i przewracały swoje anteny, aby trafić odpowiednią wiązką w swój
rejon - mimo przesuwu czasu, a było tego daleko więcej, niż w Usiech, OIDP,
11, w miejsce 4, czy 6, stref czasowych, każda ze stref dostawała program
telewizyjny o godzinie, jak cała reszta kraju. No i ponoć zdarzało się, że
satelicie się rypło i przekierował anteny nie tam, gdzie powinien... i
program dnia rozjeżdżał się na kilka minut :) Taki satelita na wydłużonej
orbicie jest widziany, jako kreślący ósemki, o kształcie analemmy słonecznej
i czasem ucieka antenie odbiorczej, to i trzeba się dokierować - takie
dokierowywanie się anteną odbiorczą nazywa się wizowaniem. Chcąc pruć
szeroką wiązką by pokryć kraj, lub nawet jego część, musiałby wożyć w to
dużo energii, inaczej sygnał w odbiornikach zginąłby pewnie w szumach, albo
wiązka wyskoczyła by odbiornikowi z anteny i odbioru by nie było, i nie dało
by się nawizować, bo zbyt wąska wiązka smażyła by sąsiadów na ulicy obok,
nie nas :)
Animacja pod linkami, które dostałem tu na grupie trochę mi mówi, ale jakoś
nie chce mi się to zbilansować energetycznie... Chyba, że mamy jak w GPS,
sygnał poniżej szumu (podobno dobre komputery wyciągną sygnał 80dB poniżej
tła...? W maglu zasłyszałem, słusznie prawili?) i potężny mocowo, nie
rozmiarami procesor, który to liczy, wyłuskując bity z szumu tła, elementów
(nie kąpiemy tego w ciekłym helu...), zakłóceń w otoczeniu, interferencji,
itd..., a następnie składający to do kupy i jeszcze zbierający od centrali
"permiszyns"...
Ja wiem, że dzisiejsza technika za małe pieniądze oferuje ludziom to, o czym
wielu nawet 20 lat temu jeszcze nie śniło, ja nie przypuszczałem ćwierć
wieku temu, że wieczorem usiądę przy komputerze (peceta mam na mysli), który
kosztować będzie mniej, niż czterocyfrową sumę, a zwykły laptop (które to
słowo wówczas pewnie bym potraktował jako Sci-fi neologizm) będzie
dysponował mocą obliczeniową większą, niż Eniac, czy nawet Cray-1... które
małe nie były... Ale prawa fizyki swoje mają i jak to na wuefie gadali,
"wyżej chuja nie podskoczysz". Stąd interesuje mnie, jak to na niskim
poziomie wygląda, że taką transmisję z satelity można odebrać, jak to się
dzieje, że samochód wjeżdżający na wzniesienia, a potem z nich zjeżdżający,
podskakujący na wybojach, jadący szybko i chwiejący się od podmuchów wiatru,
nie traci sygnału, mimo, że kąt "filowania" anteny odbiorczej z pewnością
zmienia się znacznie.

--
ACMM-033-PC-GCI-Warszawa.
Spamerstwu i "pytaczom" wstęp do skrzynki email surowo zabroniony!
To, że adres ten jest publiczny i nieodspamiony, nie oznacza, że wolno
wam tu załatwiać się, do tego jest klop, tylko go z szafą nie pomylcie!