On 2014-06-25 10:48, Mariusz [mr.] wrote:
> najwięcej, gdy zoptymalizuje przecięcie krzywej wrażliwości popytu na
> cenę z uzyskiwaną marżą przy danym poziomie ceny - a nie jak się wydaje

No więc po pierwsze: te krzywe się nie przecinają, bo są w innych
przestrzeniach, nie...?

Po drugie: nadal nie wiem, gdzie tu niby wchodzi koszt produkcji.

Koszt zrobienia parówki to dajmy na to 10 groszy. To oczywiste, że
parówka za 100 zł się raczej nie sprzeda, a za 1 zł będzie hitem.
Ale jaki to ma związek z tymi 10 groszami?

Tymczasem metalowe torusy za 10 zł się nie sprzedają, a za 5000 zł się
sprzedają. To może w tym wypadku wyjaśnisz wpływ kosztu produkcji? :D

> Zastrzegę co do Sony - kompletnie nie wiem jak silną pozycję mają na
> rynku samych matryc - czy ich produkcja wynika z siły, czy tylko ze
> wspólnego ograniczania kosztów przez korzyści skali i praktycznie każdy
> chętny z branży mógłby ich w krótkim czasie zastąpić (jak to kiedyś było
> z produkcją RAM-u do PC-tów) - tego nie wiem, a może to mieć duży wpływ
> na ich działania na rynku aparatów.

Pewnie każdy duży producent chipów mógłby zastąpić Sony.

Wystarczy zobaczyć, co osiągnęła Toshiba w APS-C, a wcześniej robili
tylko mniejsze układy do kompaktów, kamer ochrony itp. Jak się teraz
okaże, że w D810 jest świetna Toshiba FF, to może być dla Sony spory
problem. Dziś sensory od Sony kupują prawie wszyscy i wiadomo, że od
konkurenta z rynku nie dostaną topowej technologii. Toshiba jest dużo
ciekawszym i pewniejszym partnerem. M.in. dlatego tak czekam na tę
premierę (choć pewnie D810 nawet nigdy nie będę trzymał :)).

> Ja myślę, że Sony a7(x) zbierają pochwały za POTENCJALNIE nową
> jakość, którą teraz mogą dostarczać na rynek - to jest podejście,
> którego oczekiwano mówiąc o przyszłym rynku bezlusterkowców, a nie o
> kompaktach z odkręcanym obiektywem jakie się ukazały (Pentax Q, Nikon 1,
> dziś także m4/3).

Ja tam niczego nowego nie widzę, ale cóż poradzić. Naprawdę trudno mi
zrozumieć euforię nad innowacyjnością A7. Ja już pisałem: dla mnie
to jest pełnoklatkowy Olympus OM-D.

> Cały komentarz trafny, ale trochę obok tematu - mam prawo ich
> porównywać, skoro sami postanowili bawić się w fotografię cyfrową.
> I właśnie działania Samsunga na tym polu wyglądają na jakąś zabawę,
> jakiś zwiad bojem, optymalizację wykorzystania zbędnych mocy
> produkcyjnych, a nie poważną próbę ekspansji i uzyskiwania wysokich
> zwrotów.

No dokładnie. Samsung po prostu nie jest zainteresowany rynkiem
aparatów. To dla nich zbyt mało dochodowy interes.

Flagowy smartphone kosztuje tyle, co średniej klasy MILC.
W 2013 roku w sumie sprzedano 17 mln bezlusterkowców.
Samsung po premierze każdego flagowego Galaxy sprzedaje około 10 mln
w ciągu miesiąca i około 50 mln w ciągu roku (do premiery kolejnej
wersji).

Jak pisałem wcześniej: jeśli ten rynek ich zainteresuje, to kupią
sobie Nikona, wtłoczą w niego kilka miliardów dolarów i będą mieli
silną pozycję. Naprawdę żaden problem. Po prostu w tej chwili
najwyraźniej są zajęci ciekawszymi branżami.

>> AGFA istnieje i ma się doskonale.
> Miałem na myśli sam rynek fotografii cyfrowej - tu się nie odnalazły
> zbyt mało innowacyjne firmy z branży foto tradycyjnej.

AGFA nawet nie próbowała się odnaleźć. Nie mieli zaplecza do produkcji
takiej elektroniki, więc mogli albo się kimś związać i tylko dać logo,
albo po prostu zmienić branżę. Wybrali bardzo słusznie i dzięki temu
wciąż przyzwoicie prosperują.

A panowie w Kodaku byli pewni, że sobie poradzą, bo Amerykanie na pewno
będą woleli aparat amerykański, a nie japoński (choćby nawet gorszy).
Zawiedli się, ale nie tak bardzo jak dekadę później, gdy okazało się,
że amerykanie wolą też japoński samochód...

pozdrawiam,
Piotr Kosewski