W dniu 2018-08-26 o 15:23, (c)RaSz pisze:
> W dniu 2018-08-26 o 13:40, RoMan Mandziejewicz pisze:
>> Queequeg:
>>> Jaką aluminium ma tam zaletę względem miedzi?
>> Cenę. Przy większych przekrojach ta zaleta zdecydowanie przeważa.
>>
> Onegdaj jacyś poprawiacze (nie pamiętam, ale niewykluczone, że w naszym
> kraju) wymyślili, aby robić przewody Cup-Al-owe (wydaje mi się, że
> spajanie Al-owego przewodu, z Cuprum-ową powłoką, to dość trudna
> zabawa?). Chyba większość nie-młodych tu-bywalców ów pomysł pamięta.
> Jak napisałem: technologia zbyt banalną raczej nie jest, bo nie wydaje
> mi się, aby to dało radę robić elektrolitycznie? A pewne doświadczenie w
> tym zakresie mam, "na praktykach" pracowałem w galwanizerni, no ale
> szerszej teorii tam nie zapodawali.
>
> Ale... Ale przecież lepszym "podkładem" dla miedzi byłyby jakieś dobrze
> dobrane tworzywa sztuczne. Wszak jeszcze to-to lżejsze od glinu, i sporo
> tańsze (za metr bieżący). Wadę ma jedną: palność. No ale na słupy by się
> nadawało, jedynie w domu nie za bardzo. Ale i pod dachem da się jakoś
> zabezpieczyć taki przewód przed dopływem tlenu, co zmniejszy ewentualne
> efekty pirotechniczne.
>
> Można by robić przewody okrągłe, ale wydaje mi się, że lepszym
> wykonaniem byłyby wstęgowe, bo:
> jak wiadomo prąd (weźmy pod uwagę na razie stały) nie płynie "w
> objętości" przewodu, lecz po jego powierzchni, bo ładunki (czy to +, czy
> minus) wypychane są "jak najdalej od siebie". Co przemawia za "drutami"
> okrągłymi. Lecz w przypadku przesyłania siecią napięcia "tam i z
> powrotem", owa powierzchnie wcale okrągła być nie musi, bo w układzie,
> gdy plusy i minusy (a i fazy takoż) płyną przez sąsiadujące ze sobą (o
> grubość wyliczonej izolacji) warstwy -- wzajemne oddziaływanie ładunków
> dawałoby efekt taki, że przewody wstęgowe miałyby "efektywnie
> przewodzącą warstwę" niewiele gorszą od okrągłych. Czy mam to
> spostrzeżenie rozwinąć?
>
> Jednak to wymaga pewnych badań, bo standardowa częstotliwość sieciowa,
> te 50, czy 60 HZ -- niekoniecznie byłaby optymalną, jeśli chodzi o ten
> opisany przeze mnie efekt. Który można by określić "naskórkowym" -- ten
> termin chyba już w elektryce funkcjonuje? No to dodajmy tu przydomek
> "beta"...
>
> Pojawi się też problem związany z tym, że zwiększenie powierzchni
> oddziaływania kolejnych faz (w tym układzie "wstęgowym), mające na celu
> zwiększenie efektu naskórkowego, spowoduje, że trakcja będzie miała
> zwiększoną pojemność elektryczną, co przy prądzie zmiennym generować
> musi straty. Lecz można przecież je zmniejszyć, przez to, że przesyłać
> nią można prąd stały, ale też i wolnozmienny. Który, oczywiście, na
> końcu trakcji trzeba będzie "przerobić" na częstotliwość standardową, za
> pomocą (najpewniej) silnika sprzężonego z prądnicą. No cóż, to koszty
> podnosi, niewątpliwie.
>
>
> Układ warstw widzę np. taki (cyfry oznaczają kolejne fazy):
> 0-1b-2-3-1-2-3b-0
>   -- gdzie fazy z przyrostkiem "b" to taki dodatek, dla zapewnienia
> zwiększonego efektu naskórkowego. Tymi przewodami nie jest dostarczane
> "napięcie robocze", a jedynie "kompensujące", czyli żadna moc nie jest
> pobierana na końcu przewodu. Ta warstwa ma tylko i wyłącznie wpływać na
> sąsiedni przewód.
>
> No cóż, pewne problemy takie wstęgowe "druty" z tworzywa powlekanego
> miedzią by rodziły, np. łączenie dwóch kawałków tylko przez zaciski, bo
> lutowanie odpada. No i wielce nie-łatwe będzie "oprawianie" przewodu,
> czyli "wyjmowanie" z niego tych kolejnych warstw, celem połączenia ich z
> innym przewodem, czy urządzeniem odbiorczym. Ale tak mi się wydaje, że
> wybrane fragmenty trakcji można by dzięki nim znacznie po-tanić. Czy da
> się na tym oprzeć trakcję HV, dajmy na to milion V? Ale chyba powyżej
> ćwierci miliona to już się robi DC, nie pamiętam. Jednak przewody
> wstęgowe w takim przypadku też będą miały swoje zalety, ale i wadę: czy
> w takie milionowe trakcje prądu stałego pioruny nie walą dość często?
>
> Zaznaczę, że pomysły są jednak niezależne: użycie "drutów" z tworzywa
> powlekanego miedzią to jedno, a trakcja "wstęgowa" -- drugie. Bo i na
> miedzi da się to zrealizować, z dość dobrym efektem. Wszak wtedy prąd
> popłynie niemal całą objętością miedzianej wstęgi, co zwiększy
> współczynnik "ilości prądu", do ilości metalu na jednostkę długości.
>
> Jak to widzicie?
>
>
W przypadku instalacji elektrycznych nie ma to najmniejszego sensu. Prąd
niskiej częstotliwości płynie całym przekrojem przewodu, a robiąc takie
przewody plastikowe z powłoką z miedzi po prostu będą miały zbyt mały
przekrój. Czo innego prądy w.cz., które płynął po powierzchni przewodu
tzw. efekt naskórkowości. Takie przewody od dawna już się stosuje.

Poza tym Ameryki nie odkryłeś, bo już chyba w latach 60-tych zeszłego
stulecia, albo i wcześniej produkowano przewody z nylonu pokrytego
miedzią w formie spiralki. Produkowano go na masową skalę i z całą
pewnością każdy miał z nim do czynienia. Tak kiedyś produkowano przewody
do słuchawek telefonicznych. Z tym, ze tu nie chodziło o właściwości
elektryczne, ale o dużą giętkość takiego przewodu. Nie dało się go
lutować. Trzeba było używać złączek oczkowych zaciskanych specjalnymi
szczypcami.