> > Fotograf jest humanistą i zdecydowanie ma potencjał. Technicznie
> > niedomaga.
>
> To nie tak!
>
> Fotografia jest odzwierciedleniem rzeczywistości, to co widzimy na
> fotografiach to rzeczywistość przetworzona przez ja fotografa.
> Zaczynając interpretować zdjęcia nie możemy pominąć tu osoby, która
> formuje tworzywo. Przez jej formowanie powstaje nowa jakość, przez jej
> wrażliwość. Zdjęcie jest zapisem subiektywnym i na taki subiektywny
> obraz rzeczywistości patrzymy. Na subiektywność ma wpływ wrażliwość
> fotografa, jego doświadczenia, jest estetyka.
> W przedstawionych fotografiach widać niebagatelną inspirację Van
> Goghiem, żółte barwy słoneczników. Aż ciśnie się pytanie na usta, czy
> ten fotograf ma ucho? Metamorfoza rzeczywistości przyziemnej następuję
> przez ocieplenie barw i zbliżenie się do kręgów impresjonistów. Także
> dynamiczne kadrowanie zbliża te fotografie do impresjonizmu, gdzie liczy
> się wrażenie chwili, ruch. Akademicka poprawność jest odrzucana, bo nie
> potrafi oddać chwili, chwili tak ulotnej. Można doszukać się też
> polemiki z Einsteinem, Planckiem. Czas, który płynie jest następstwem
> zdarzeń, ale czy to jest rzeczywiście nieuchronne? Kolejność zdarzeń
> wynika z osobistego odbioru, zależy od obserwatora. Fotograf jest
> obserwatorem i wg niego kolejność zdarzeń jest inna, jest to jego
> subiektywny odbiór, jak każdego obserwatora.
> Ta polemika pokazuje, że nic w świecie nie jest nieuchronne. Można
> filozoficznie stwierdzić, pokazuję wam wyrywki mojej rzeczywistości,
> którą metafizycznie można złożyć w całość, ale czy jest to potrzebne?
> Liczy się przecież chwila.
> U twórcy najważniejsza jest chęć tworzenia, chęć przekazu, wszystkie
> inne sprawy są wtórne i nie bójmy się powiedzieć mało istotne. Szum, co
> znaczy szum wobec wszechświata. Mała fluktacja energii nie mająca w
> skali kosmosu żadnego znaczenia. Podkreśla to wiedzę autora zdjęć o
> entropii i tym do czego dąży wszechświat. Chwila, która trwa jest jednak
> bez znaczenia w stosunku do tego co czeka wszechświat. Wszystko stanie
> się i tak jednorodną przestrzenią bez przepływu energii. Więc wszystko
> co jest zapisane zginie. Nie będzie już niczego. Tu mamy wyraźne
> nawiązanie do filozofii Kononowicza, nihilisty z Podlasia. Mamy więc
> przemijające chwile bez znaczenia wobec przyszłości wszechświata, która
> jest jasna. I tak trzeba rozumieć te zdjęcia.

Żeby kogoś sparodiować musisz wiedzieć o czym on pisze. To po
pierwsze.
A dalej. Nie ma potrzeby używania aż tylu słów aby kogoś sparodiować.
Dobra parodia nie może być również jałowa, bo staje się po prostu
nudna. Spróbuj jeszcze raz.

marek