> Jest taka książka, "Od dobrego do wielkiego", w której pojawia się koncepcja
"przywódcy 5 poziomu". Dziwne nazwy na bok, chodzi o to, że autor przeanalizował
wiele firm, które odniosło spektakularny sukces, i mu wyszło, że najlepsi przywódcy
byli ekspertami w dziedzinie, w której działała firma.

Pytanie, czy firma tworzącą program szyfrujący powinna mieć na czele bardziej
programistę, czy specjalistę od algorytmów szyfrujących. To rzadko idzie w parze,
aczkolwiek wiadomo, że najlepiej, aby potrafił jedno i drugie.

> Co do "niezbyt zdolnych prowadzących zajęcia", to nie jest to dobra wymówka.
> Ja większości zajęć z polibudy też nie wspominam jakoś rewelacyjnie - na
uniwersytecie studiowało mi się dużo przyjemniej (zwłaszcza filozofię, ale nawet na
infie nie było tak źle).
> Ale to na polibudzie mieliśmy jednego profesora, który w kółko mówił, że "albo ktoś
jest samoukiem, albo nieukiem". Nikt Cię niczego nie nauczy. Sam musisz się nauczyć.
Dobry nauczyciel może tylko stworzyć okazję do zainteresowania się przedmiotem.

To wiadomo. Rzecz w tym, że wówczas po prostu zniechęciłem się nieco do
programowania. Nauka szła ciężko i prowadzący w tym szczególnie nie pomagali (byli
opryskliwi). Co więcej wszyscy uczestnicy zajęć byli już po jakichś kursach
programowania na swoich drugich kierunkach, które studiowali na Politechnice, więc
łapali wszystko w lot. Ja natomiast stwierdziłem, że chyba nie jestem powołany do
programowania, skoro tak kiepsko mi idzie w porównaniu z nimi. Fakt, że włożyłem mimo
wszystko wówczas w to niewiele pracy, raczej niezbędne minimum.