On Thu, 10 Jun 2021 21:34:16 +0200, Atlantis wrote:
> Parę lat temu eksperymentowałem z podpinaniem współczesnych
> komputerów/mikrokontrolerów do zabytkowego dalekopisu. Chyba jednym z
> najbardziej problematycznych elementów takiej instalacji była pętla
> prądowa - urządzenie wymagało 40 mA, ale ze względu na sporą
> indukcyjność elektromagnesu w selektorze odbiornika, konieczne było
> stosowanie dość wysokiego napięci. Z tego co czytałem w książkach z
> epoki, w telekomunikacji stosowano nawet ponad 100V. Ja osobiście
> używałem około 60V.

Normalnie to chyba jeszcze dochodzila opornosc kabli, wiec zapas
napiecia przydatny.

> Stosowałem takie samo rozwiązanie jak kilkadziesiąt lat temu - zasilacz
> transformatorowy i połączone w szereg rezystory ograniczające prąd. Wadą
> takiego rozwiązania jest niestety marnowanie prądu i spora emisja ciepła.
>
> Czy dzisiaj dałoby się to zrobić lepiej?

Masz wlaczony dalekopis, ktory sporo mocy bierze, a martwisz sie o
petle ?

> Jakiś układ z przetwornicą
> impulsową, który dawałby możliwość wygenerowania ściśle ustalonego
> prądu, dysponował zapasem napięcia i był w stanie szybko reagować na
> zmiany obciążenia?

W zasadzie ... prawie normalna przetwornica z sensorem pradu.
Wylaczyc klucz jak prad wzrosnie do 41mA, wlaczyc jak spadnie do 39mA.
Indukcyjnosc z dalekopisu, albo dodac dla bezpieczenstwa troche
wlasnej.

Tylko ... dodac troche napiecia wyjsciowego w sprzezeniu, czy nie
trzeba - napiecia z zasilacza nie przekroczy.

No chyba, ze stare rozwiazanie z silnikow krokowych - dwa napiecia
robocze - jedno "podtrzymujace", nieduze, tyle ile wynika z
rezystancji cewki dalekopisu, drugie wyzsze, wlaczane na chwile na
poczatku impulsu.

J.