W dniu 2015-01-21 o 12:29, Marek pisze:

> Czy Waszym zdaniem ta książka jest słaba, czy to jest jakiś problem we
> mnie, że nie potrafię uznać jej wartości? Po jej przeczytaniu mam

Mam znajomego właściciela zakładu fotograficznego. Opowiadał mi kiedyś,
że 95% zdjęć przynoszonych przez klientów do odbicia na papier to są
przypadkowe pstryki bez jakiegokolwiek zastanawiania się nad
kadrowaniem, treścią obrazu, czymkolwiek. Kwestię sprzętu (ubolewał nad
smartfonami, ale one przynajmniej z każdym rokiem zaczynają powoli dawać
w miarę znośną jakość zdjęcia do amatorskich zastosowań) pominę. Ludzie
masowo odbijają na papier zdjęcie typu centralna lekko nieostra głowa
dziecka, w tle czyjaś ostra noga, twarz na słońcu prześwietlona, tło
oprócz tej nogi czarne. Sporo zdjęć takich amatorów nadaje się do
konkursu "czy dało sie to sfotografować jeszcze brzydziej/gorzej".

Jaka jest przyczyna tego stanu rzeczy? Moim zdaniem brak podstawowej
edukacji o tym, że niezależnie od zastanych warunków oświetlenia i
tematu zdjęcia, każde zdjęcie można zrobić znacznie lepiej (choć nie
konkursowo) kosztem niewielkiej wiedzy i wysiłku.

To jest książka adresowana nie do osób, które chcą robić zdjęcia
konkursowe, lecz do takich 95% pstrykaczy, o jakich mówił ten kolega.
Spełni ona doskonale swoje zadanie - nauczy przed pstryknięciem pomyśleć
- może inaczej skadrować, może inaczej ustawić rodzinę na spacerze, może
przesunąć ich aby grali z tłem, itd. W takiej książce nie muszą być
konkursowe przykłady - wręcz jeszcze lepiej by było, gdyby każde zdjęcie
pokazywać w kilku wersjach i dyskutować, która jest najlepsza.

Czy dobra fotografia to tylko ta konkursowa? Jeśli robię mojemu psu
portret na podwórku obok budy, będzie to fotografia konkursowa? Nie.
Dalej mogę mu zrobić przypadkowy pstryk, a mogę też zrobić dobrze
skomponowane i ładne zdjęcie.

Czy ktoś pamięta (bo ja ze starszej gwardii) "Fotografię w praktyce
amatorskiej" Pękosławskiego? Czy opublikowane tam na rotograwiurowych
wkładkach czarno-białe przykłady były zdjęciami konkursowymi? Też nie, a
doskonale uczyły pewnych oczywistych faktów i wyrabiały kreatywność.

Jeśli ktoś chce mierzyć wysoko, niech sobie czyta "Punkt, linię i
płaszczynę" Kandyńskiego.

Albo albumy Hartwiga i Bułhaka. Tam w każdym zdjęciu każdy detal jest
dopracowany (łącznie np. z porą dnia dającą odpowiednie cienie), nawet
jeśli niektóre to nie "zdjęcia konkursowe".


L.