Użytkownik "Jacek Maciejewski" <j...@g...pl> napisał w wiadomości
news:1n3qes38ye0h8$.1ifi75xxp9lk7.dlg@40tude.net...
> 3. Połączenie klejone musi mieć konstrukcję zapewniającą duże relatywnie
> powierzchnie styku a obciążenia skleiny nie powinny być rozciągające. To
> wyklucza większość "domowych" problemów kiedy musimy skleić coś długiego
> a złamanego.

Ja w takich przypadkach właśnie, jak jest miejsce i możliwość, staram się
dokleić do klejonych części coś w rodzaju stelażza, wznacniającej
połączxenie na większej powierzchni, niż sama powierzchnia łaczenia obiektów
bez "wsparcia". Czyli np. załóżmy, jak mi pęknie jakiś plastykowy wałek, to
robię tak: Najpierw sklejam normalnie (w ogóle to raczej rozdzielam na dwa
osobne procesy, choć jak ktoś chce, moze to zrobić na jeden raz), jak
stwardnieje, biorę nitkę, najlepiej bawełnianą, ale nie ma to aż takiego
znaczenia, w bawełnę lepiej wsiąka, więc trzeba kleić dość powoli, inaczej
zaczyna się grzać tak mocno, że dymi i parzy w palce. Może też byc cienki
sznurek, jeśli, jak napisałem, jest miejsce. Owijam i laminuję powoli
klejem, aż nawinę parę mm. W najgorszym razie, kawalątek sie zeszlifuje, to,
co zostanie, powinno utrzymać spoinę. Często, dla drobnych elementów
podpieram się doklejonym kawałkiem tekturki z zużytego buletu ZTM Warszawa
(moze być inny, byle tekturkowy, papier ma gorsze własności mechaniczne, ale
dla drobnych i niezobowiązujących klejeń, ma szansę być wystarczający,
najwyzej podkleję 2-3 warstwy i będzie git.

--
Łapy, łapy, cztery łapy,
A na łapach pies kudłaty.
Kto dogoni psa? Kto dogoni psa?
Może ty? Może ty? Może jednak ja...?