f...@g...pl wrote:

> najbardziej podoba mi sie wlasnie odlschoolowe podejscie do
> programowania gdzie program byl znany wlasciwie z dokladnoscia
> do elektroniki

To spróbuj napisać dużą aplikację w assemblerze. A potem sportuj ją na
inną architekturę.

Bez odpowiedniej warstwy abstrakcji (którą często jest sam język) można
zapomnieć o pisaniu przenośnym. Za dużo naoglądałem się kompletnie
nieprzenośnego kodu (np. winapi wplecione wszędzie w kod, a nie osobno,
czy kod, którego prawidłowe działanie jest zależne od cech konkretnej
architektury, a nawet systemu).

Oczywiście nie każdy program musi być przenośny. Ale pisanie przenośne
stawia nowe wyzwania i uświadamia wiele rzeczy (takich jak np. endianness),
które w pisaniu nieprzenośnym umykają.

> ale pełnej wiedzy i kontroli nad maszyną nie ma :(

Zawsze jest coś za coś. Pisząc aplikację okienkową chciałbyś musieć skupiać
się nad szczegółami programowania każdej karty graficznej, na której twoje
okienko będzie wyświetlane? Te czasy na szczęście już minęły, nawet pisząc
na platformy osadzone dostajesz od producenta gotowe SDK z bibliotekami do
obsługi sprzętu, czy API systemu. Potem, gdy przyjdzie czas na sportowanie
aplikacji na nowy model urządzenia z nową biblioteką, nie musisz przepisywać
połowy aplikacji od nowa.

--
Gof