W dniu 11.12.2023 o 20:04, i...@p...pl pisze:

> Akurat w tych latach byłem blisko tych dwóch "operatorów" i wiem, że sam MON,
oczywiście
> po transformacji analog-->cyfra (PKP zresztą też - w tym samym czasie), znacznie
przerastał swoją siecią/liczebnością/zasięgiem
> zasoby PKP. Liczebnością abonentów nie będę szastał, bo jedna i druga strona dość
skutecznie, z przyczyn oczywistych, z tym się kryła.

Ja też byłem blisko, nawet bardzo, operatorów, i wiem jak wyglądała
łączność między jednostkami/garnizonami wojskowymi. Była wykorzystywana
głównie infrastruktura dalekosiężna PPTiT, a potem TPSA, zresztą po to
to były tworzone te instytucje. Do tego stopnia, że jak na drugi co do
wielkości poligon w Polsce przyjechali Holendrzy czy tam Duńczycy na
ćwiczenia NATO i zażyczyli sobie na środku tego poligonu 2-3 ISDN-y, to
tylko dzięki ludziom i zasobom TPSA ćwiczenia się odbyły.
Im(Duńczykom, Holendrom) w pale się nie mieściło, że w latach
dziewięćdziesiątych/dwutysięcznych ktoś jeszcze korzysta z
łącz/telefonów analogowych, co zaproponował im komendant poligonu.

Nie trzeba znać dokładnych danych oficjalnych, wystarczy to oszacować.
MON w szczytowym okresie liczył prawie 150tys. żołnierzy zawodowych, PKP
około 350tys. pracowników i co najmniej połowę tego emerytów.
Nawet jeżeli przyjąć, że każdy żołnierz miał służbowy telefon, a tylko
połowa pracowników PKP, to już nam daje większą liczbę numerów/abonentów
na kolei. A prawda była taka, że nie każdy szwej miał telefon, za to
wielu emerytów kolejowych je miało.
Do tego PKP miała dużo większą infrastrukturę techniczną niż MON, w
każdej budce dróżnika, nawet jak to było na zadupiu w Bieszczadach był
telefon.
Możliwe, że MON miał 2x więcej abonentów/numerów niż potrzebował, bo jak
to w wojsku, liczebność ma znaczenie, tylko nie bardzo chce mi się w to
wierzyć.