Jarosław Sokołowski <j...@l...waw.pl> writes:

>> Sama końcówka DOSowska nie miała TCP/IP, bo i po co?
>
> Jak to po co? Choćby po to, żeby zrobić słynne (w tej dyskusji) FTP.
> Inaczej po co je w ogóle zapuszczać -- lepiej jak to co potrzeba samo
> przyjdzie na konto, a Telix posłuży tylko do przetransmitowania przez
> zmodem.

Tyle że FTP używało się do transmisji między różnymi maszynami.
I to wszystko samo na konto nie przychodziło.

> wszyscy klienci z całej Polski
> z komputerami Apple trafiali do nas. Tamten system na początku w ogóle
> nie wiedział co to PPP.

Np. KA9Q chyba także nie. Jakiś UNIX, nie pamiętam już który, też chyba
nie miał PPP. To było bardziej skomplikowane, a SLIP to było zwykłe IP
(z jakimś pewnie escapem i granicami pakietów).

>> No a co to jest w takim razie?
>
> Zdalny dostęp do komputera, na którym są usługi internetowe.

No tak. W takim razie miałem (np. chwilę później) także dostęp do
innego komputera, na którym były usługi internetowe. Np. dostęp przez
Ethernet, z terminala X11. Np. usługi w rodzaju telnetd itp. Dostępu do
Internetu nigdy nie miałem, tylko te komputery mają :-)

>> A czy np. możliwość zadzwonienia do PLEARNu (nie pamiętam już jak się
>> nazywał ten koncentrator w NASK, jakaś kolejna postać z Tolkiena chyba)
>
> Gandalf.

No tak.

> Dopiero Internet stworzył "sieć sieci". Całość mogła puchnąć jak
> kolonia pączkujących drożdży, powiększając się o kolejne komputery
> mające adres IP i wyznaczoną trasę połączeń. Ale osldskulowe wbicie
> się terminalowo w uniksowy komputer, jakby to był mainframe, to nie
> jest dostęp komputera do Internetu.

Komputera, to akurat jest. Terminala - nie jest.

> No i po prostu jestem ciekaw tych cen. Dokopałem się tylko do cenników
> z początku wieku -- było między 1,50 a 2 złote, czyli z pół dolara.
> Na przełomie PRL/RP może był to dolar, może dwa -- ale to tylko moje
> przypuszczenia. Za równowartośc jednej pensji, to sobie można było
> średniej wielkości artykuł przeczytać.

Coś w tym rodzaju. Pamiętam że (= najdroższe) połączenia do USA
kosztowały ok. 3,5 mln/min, może dokładnie tyle. Ale one były później.

> I zupełnie poboczna. Najwazniejsze, że w trybie terminalowym nie było
> technicznych możliwości ściągnięcia czegoś z FTP. Można było tylko
> przekermitować z hosta, tego jednego jedynego, naszego powszedniego.

Zasadniczo, to Z-modem był wielokrotnie szybszy i bardziej popularny.
Ale może go gdzieś nie było, np. na jakimś VM.

[Windows 95 i PPP]

> E, bez przesady. Działało. Tyle że w pierwszej wersji systemu protokół
> TCP/IP nie instalował się domyślnie, trzeba go było szukać na płycie,
> był głęboko schowany gdzieś w katalogu z dodatkami.

To nie było problemem, natomiast (tak z pamięci), to że nie potrafił
podać (w ASCII) loginu i hasła to już pewnien problem był (w pierwszej
wersji nie było żadnych skryptów ani niczego podobnego). Dodatkowo jak
podpięliśmy Windows 95 do serwera, to zrzucał połączenie, gdy nie mógł
narzucić serwerowi swojego adresu IP (windows podawał swój adres
z księżyca, serwer robił rejecta, windows robił TERM). Trzeba było
zrobić taki trick, że serwer akceptował adres Windows (nieważne jaki),
a następnie proponował własną parę adresów, których Windows wtedy nie
odrzucał. Czy jakoś tak.
NT4 nie powodowało tego problemu, tylko Windows 95.

> Cały Windows się z początku słabo nadawał do Internetu, ja bym PPP tutaj
> specjalnie nie wyróżniał. W ogóle w Microsofcie nie wiązali z Internetem
> większych nadziei. Mam jeszcze płytę z pierwszym wydaniem "international"
> -- jak się przy instalacji wybierze Polskę, to na pulkicie pojawia się
> ikona do zestawienia telefonicznego połączenia modemowego z Microsoft
> Network.

Myślałem że to wszędzie tak było, nie tylko w Polsce

> Wybierany numer jest na Białorusi (widać, że tam Bill Gates
> planował obstalować jakieś regionalne centrum sieciowe).

Ale o tym nie wiedziałem, śmiesznie.
--
Krzysztof Hałasa