W dniu 2014-07-10 13:31, "Dariusz K. Ładziak" pisze:
> Użytkownik Adam napisał:
>> W dniu 2014-07-07 23:05, Tomasz Szcześniak pisze:
>>> Dnia 07.07.2014 Dariusz K. Ładziak <d...@n...pl>
>>> napisał/a:
>>>
>>>> To się nazywa "emisja z widmem rozproszonym". Obecnie standard w
>>>> pewnych
>>>> zastosowaniach (i niekoniecznie w celu utajnienia), wówczas zupełna
>>>> nowinka techniczna ściśle strzeżona.
>>>
>>> Nie. To cudo miało (pisze z pamięci, więc różne detale moga mi
>>> umknąć) na
>>> wejściu przetwornik AC AFAIR 5-cio bitowy, drugi tak tam sam do sygnału
>>> szyfrującego (szum biały nagrany na płycie, a dokładnie na parze płyt
>>> gramofonowych), szyfrowanie przez XOR sygnału mowy z sygnałym
>>> szyfrującym.
>>> Rodzaju modluacji nie pamiętam, ale AFAIR na wyjściu dawała standardowe
>>> pasmo sygnału pozwalające na wykorzystanie typowego nadajnika
>>> fonicznego.
>>> Deszyfrowanie było analogiczne, druga płytą z pary, odwarzaną
>>> synchronicznie
>>> z nadawczą. Jedną parę płyt używano tylko raz.
>>>
>>
>> Pytanie: jak była realizowana synchroniczność?
>
> Tak jak współcześnie? Przez ocenę współczynników korelacji widma? Się
> przesuwa w domenie czasowej kod randomizujacy aż się sensowny sygnał
> dostanie.
>

Teraz od strony technicznej nie jest to problemem.
Ale wtedy? Nie było magnetofonów. Nagrywać można było chyba tylko na
drut (zapis magnetyczny) albo na płytę (zapis mechaniczny).
Czyli wg mojej wiedzy - należałoby nagrać zakodowany przekaz i puścić go
równolegle (zmiksować) z sygnałem z gramofonu - chyba awykonalne.
Nawet gdyby ustawić synchro na początku, to istnieje duże
prawdopodobieństwo, że oba sygnały się "rozjadą". Kwarców nie było.
Gramofony mogły mieć co najwyżej stroboskop z neona, świecącego w takt
częstotliwości sieci zasilającej. Ale audycje znów były chyba często
nadawane z ukrycia, z zasilania bateryjnego.

Czegoś nie wiem?


--
Pozdrawiam.

Adam