Użytkownik Adam napisał:
> W dniu 2014-06-30 19:12, Akond ze skwak pisze:
>>
>>> Współczesne systemy to wieloantenowe układy z modulacją amplitudy
>>> sygnału odbieranego z każdej z anten przebiegiem o fazie ciut
>>> przesuniętej do anten sąsiednich. Nic się fizycznie nie kręci a namiar
>>> na sygnał odbierany dostaje się w czasie rzędu milisekund.
>>
>>
>> Radionamiernik lotniczy z lat 50 u.w. : ARP-6
>> Na częstotliwości lotnicze 121,5, 130 MHz ... do 140MHz
>>
>> tak wyglądał :
>> http://fcdn.valka.cz/attachments/3136/thumbs/ARP-6_G
AZ-63.JPG
>>
>> Anteny to 4 dipole na samej górze masztu. Nic się nie kręci.
>> Ustawia się je tylko odpowiednio aby na takim ekranie :
>>
>> http://fcdn.valka.cz/attachments/3136/thumbs/1292673
518_ARP-6_panel__popis_.jpg
>>
>>
>>
>> północ była na północy.
>>
>> Namiar odczytuje się na skali wokół ekranu oscyloskopu.
>>
>> Jak pilot ma włączony nadajnik i prosi o namiar to na ekranie widać
>> kreskę od środka na zewnątrz.
>>
>> Nie ma problemu aby to przestroić na inne częstotliwości zależnie od
>> radiostacji która jest wykorzystywana w systemie.
>> Zwykle były to R-802 których na zdjęciu nie widać.
>>
>
>
> Czyli znamy kierunek.
> A jak z odległością?
> Bo pelengacja polegała na tym, że mierzymy kierunki sygnału w dwóch
> punktach, i wnosimy, iż źródło sygnału znajduje się na przecięciu linii.

Normalnie. Dwa namierniki - w systemach współczesnych jest o tyle
łatwiej ze namierniki łapią jednocześnie spory wycinek pasma, wyniki
podają w postaci cyfrowej i od razu przekazują do programu
zestawiającego wyniki z kilku namierników - w tym także ruchomych
(łączność bezprzewodowa, nawigacja satelitarna...). Nie trzeba ołówkiem
po mapie bazgrać - komputer sam na mapie wyświetli obszary
prawdopodobnego miejsca umieszczenia anteny nadawczej.

--
Darek