Pan Adam napisał:

> Chodziło mi nie o biedotę, tylko o eleminację zbędzych rzeczy.
> U Gomułki było to mocno posunięte, czyli np. krzesło drewniane
> bez miękkiego poddupka.

Dobrze pasuje do całego ustroju. Enrico Berlinguer, przewodniczący
Włoskiej Partii Komunistycznej miał nadany przez towarzyszy przydomek
"Żelazna Dupa". Nie z powodu zamiłowania do tego typu krzeseł, lecz
dla uhonorowania jego zdolności negocjacyjnych. Potrafił siedzieć
przy stole i gadać przez dwanaście godzin, dopuszczając najwyżej
kilkuminutowe przerwy. Aż nie wynegocjował tego, co sobie założył.

A tak poza tym, twardodupne krzesła to mi się kojarzą nie z Gomułką,
a z Michaelem Thonetem. Prekursorem wielkoprzemysłowego meblarstwa
i techniki gięcia drewna bukowego. "Krzesło numer 14" ma nawet
artykuł w Wikipedii (na obrazkach wersje dla mięczaków, w wyplatanym
poddupkiem, które też istniały).

--
Jarek