> Nie, monitor od ponad dwóch lat ten sam. Mam nową ochotę na obróbkę. Już
> się pobawiłem: kolorowo, czarno biało, nieostro i ostro, krzywo i dziko.
> Teraz, kiedy szaleją miliony świeżych fotografów, a w każdym aparacie
> siedzi pół fotoszopa, chcę normalnie. Czas chyba przejść do ostatniej
> fazy: kadr :)

No tamte zdjęcia często mnie bolały.
Te z Londynu na przykład.
Kolory mogą być nasycone, ale bardzo łatwo przesadzić.
W naturze zwykle jest dużo mniej kolorowo, niż ludzie chieliby później mieć.
Kolor jest jak narkotyk.
Tylko nie można tego robić tak by wszystkie kolory po równo saturacją,
bo się z tego zrobi pudełko z farbami. Wszystko jednakowo ważne.
Świat i tak jest kolorystycznym śmietnikiem.
Dopiero na zdjęciu staramy się to jakoś to poukładać.
O ile w czarno-białym zdjęciu musimy oganąć temat, kompozycję, światło
i jest to zrobić stosunkowo łatwo,
to gdy dojdzie kolor zaczynają się schody.
Lubię gdy na zdjęciu kolor pomarańczowy nie znaczy zawsze to samo.
Rudość włosów jest inna od rudości rdzy albo zboża o zachodzie słońca.
W naturze odcieni jest bardzo dużo, a saturując nadmiernie łatwo je
uwspólniamy
i zdjęcie staje się płaskie pozbawione faktury...

Š