Szanowni fotografowie,

Od jakiegoś czasu przymierzam się do lustrzanki.
Oczywiście cyfrowej. I od tegoż czasu śledzę wszelkie
dyskusje o jakości, awaryjności, serwisie.
Wniosek nie jest optymistyczny co do naszego rynku,
bo obserwacje mam też z innych krajów. Chciałbym
prosić o uwagi co do tytułowego problemu. Czy moje
wnioski są za daleko idące, czy też nie.

A wygląda mi na to, że producenci aparatów i w ogóle
sprzętu zaawansowanego technicznie posługują się
w marketingu wynikami automatycznej kontroli jakości
uzyskiwanymi w końcowym etapie produkcji.
Egzemplarze najwyższej jakości wędrują na rynki
bardziej wymagające. A te jakości niższej - na rynki
mniejsze, uboższe. Na tych rynkach nie dość, że jest
wyższa awaryjność, to jeszcze serwis jest trudniej
dostępny i mniej skuteczny.

Czyli jest to ewidentna segregacja ekonomiczna.
Zakładając poprawność tego wniosku poradziłem
krewniakowi, żeby tamrona 17-50/ 2.8 do swojego
nikona D80 kupił sobie w Rotterdamie, gdzie od
jakiegoś czasu przebywa i gdzie cena tegoż tamrona
była prawie taka jak u nas. Bo gorączkowo szukał
tutaj, podczas urlopu. Ale odłożył zakup i jest
zadowolony.

Tak jak zadowolona była pewna pani, która kupiła
sobie wczasy w Egipcie przez niemieckie biuro
turystyczne (zeznania w ostatnim tygodniku Przegląd).
Różnica w obsłudze olbrzymia, w porównaniu do
jej wcześniejszych wczasów w tym kraju, kupionych
w polskim biurze turystycznym. Egipcjanie byli
bardzo sfrustrowani, kiedy na koniec się okazało,
że pani ta ma paszport polski. Mieli oni bowiem
wdrożony system segregacji ekonomicznej, z którego
ta klientka się wyłamała. Według oceny Egipcjan
dokonała ona swojego rodzaju oszustwa. Udała Niemkę!

No i teraz zaczynam się przygotowywać do wyjazdu
zakupowego. Tylko nie jestem pewny, dokąd się
udać, żeby trafić najlepiej z tym kupnem lustrzanki.
Byłbym wdzięczny za podpowiedzi.

Z szacunkiem,

Jan