Witam,

W Gdyni Harley zorganizował jazdy próbne swoimi motocyklami. Kumpel, który
Harleyami przejechał 120 tys km, mówi: Marcin, koniecznie przejedź się
prawdziwym motocyklem. Zapisałem się na Dyna Wide Glide:
http://www.motorcycle.com/gallery/gallery.php/d/2042
54-3/2010_HD_OEM_Dyna_Wide_Glide_BJN57399.jpg

Do tej pory zrobiłem ok 10 tys km jeżdżąc Suzuki GS 500 i Yamahą Fazer 600.
To był mój pierwszy raz na chopperze.

Kilka moich wrażeń z przejażdżki.

"Zabawna" pozycja za kierownicą. Motocykl jest niski (jak to chopper) i
strasznie nieprzyjemne jest pierwsze wrażenie po położeniu stóp na
podnóżkach wysuniętych do przodu. Bałem się, że na postoju nie zdążę
podeprzeć się nogą. Daleko wysunięte przednie koło bardzo utrudniało mi
jakiekolwiek manewry parkingowe. Wiadomo, że trening czyni mistrza, ale jest
trudniej niż motocyklem miejskim.

Ruszam.

Motocykl od razu zrobił się zwrotny. Przy ruszaniu nogi automatycznie
wędrowały na podnóżki, których nie było i dopiero potem musiałem szukać ich
z przodu.
Kompletnie nie wiedziałem, jakim biegiem wypada jechać. Na niskich obrotach
cały motocykl straszliwie sie trzęsie. Wszystko dygocze, ale taki to urok.
Nie wiedziałem, czy przy 40 km/h wypada jechać na 2, czy 3 biegu, a może na
jeszcze innym? Próbowałem na szóstce rozpędzić się od 60 km/h, ale nie dawał
rady. Odniosłem wrażenie, że 4 będzie w sam raz. W każdym razie - nietypowe
obroty, brak obrotomierza, zatyczki w uszach - wszystko to powodowało, że
nie bardzo mi szło.

Samo zmienianie biegów - jakiś koszmar. Noga na wysuniętym podnóżku nie
mieściła się obok dźwigni zmiany biegów. Włączanie wyższego biegu wiązało
się z jakąś akrobatyczna pozycją stopy. Prawy podnóżek też nie był lepszy -
dźwignia hamulca nie pozwalała wygodnie oprzeć stopy i trzymałem ją jakoś
tak częściowo zwieszoną poza podnóżek. Nic to. Pewnie kwestia wyregulowania.

Kierunkowskazy: każdy umieszczony pod inną dłonią. Dość to dziwne. Za to był
mechanizm, który automatycznie wyłączał kierunkowskazy po zakręcie. Znaczy -
miał wyłączać, bo raz działał, raz nie. Wyłączanie ręczne kierunkowskazów
polega na ponownym ich włączeniu. Cały ten system okazał się bardzo
nieergonomiczny. W zasadzie trzeba było cały czas zerkać na kontrolki i
sprawdzać, czy migacz miga, czy nie. Bez patrzenia nie było sposobu, żeby
mieć pewność, że kierunkowskazy są wyłączone. Wolę jednak system
"klasyczny": wszystko pod lewym kciukiem i wduszenie przełącznika daje
pewność, że kierunkowskazy wyłączyłem. Bez patrzenia na kontrolki.

Ostatnia już wada: za diabła nie mogłem stopą rozłożyć bocznej stópki. Jakoś
tak była umiejscowiona, że nie dałem rady. Ktoś się ulitował i mi pomógł.

Ogólne wrażenie: coś w tym jednak jest. Przy prędkości do 100 km/h wrażenia
znakomite. Niedogodności, które opisałem zapewne są do obejścia, wymagają
tylko pewnej wprawy i zmian kilku nawyków. Pozycja za kierownicą bardzo
fajna, choć plecy mają prawo boleć. Na pewno ziarenka "choperomanii" zostało
u mnie zasiane, może za jakiś czas coś z niego wyrośnie.

Gdy wróciłem na swój motocykl (Fazer), poczułem, jakbym wsiadał na konia:
tak było wysoko. Pozycja też dziwnie pochylona do przodu, silnik pracujący
jak młynek do kawy... za to podnóżki nie łaskotały mnie w stopy. Też miło...