Jacek Maciejewski wrote:

> Ostatnio się mówi o napędach jądrowych a mnie interesuje najbardziej jak
> konstruktorzy odprowadzą ciepło odpadowe z tego cholernego reaktora.

Ciepło odpadowe z tego cholernego reaktora w tym kontekście nazywamy
odrzutem i odprowadzamy bardzo, bardzo szybko przez dyszę. Wtedy rakieta
szybciej leci. :)

Pozdrawiam, Piotr

do góry

Dnia Tue, 25 May 2021 20:07:43 +0200, Piotr Wyderski napisał(a):

> Jacek Maciejewski wrote:
>
>> Ostatnio się mówi o napędach jądrowych a mnie interesuje najbardziej jak
>> konstruktorzy odprowadzą ciepło odpadowe z tego cholernego reaktora.
>
> Ciepło odpadowe z tego cholernego reaktora w tym kontekście nazywamy
> odrzutem i odprowadzamy bardzo, bardzo szybko przez dyszę. Wtedy rakieta
> szybciej leci. :)
>
Dopóki nie dolecimy. Wtedy zakręcamy kurek z propelantem, wciskamy w
rdzień reaktora pochłaniacze neutronów i czekamy kilka dni aż wydzielą
się megawaty rozpadu krótkożyjących izotopów. I teraz mi powiedz, co
robimy z tymi megawatami? Drugą Fukuszimę?
Proszę o odrobinę pomyślunku zanim chlapniesz coś na grupę.


--
Jacek
-I hate haters-

do góry

Jacek Maciejewski wrote:

> Dopóki nie dolecimy. Wtedy zakręcamy kurek z propelantem, wciskamy w
> rdzień reaktora pochłaniacze neutronów i czekamy kilka dni aż wydzielą
> się megawaty rozpadu krótkożyjących izotopów.

Chcesz tą rakietą pływać, czy latać w kosmosie? Bo jeśli to drugie, to
śpieszę donieść, że pewien szesnastowieczny angielski chłopina w peruce
wykoncypował, że energia jest potrzebna do zwiększania prędkości, a nie
do jej utrzymania. Kurek zakręcasz znacznie wcześniej, do hamowania
podobnie. Przy planowanych dystansach izotopy będą miały mnóstwo czasu
się rozpaść. A pochłaniaczy się nie wciska w rdzeń, bo to dość zawodne
rozwiązanie w przypadku wysokotemperaturowego silnika, tylko się nimi
okłada zewnętrzną część rdzenia i obraca. Z jednej strony walca jest
pochłaniacz, z drugiej reflektor. Moc i "dopalanie" izotopów modulujesz
sobie kątem obrotu tych wynalazków. Stopniowo i powoli.

> I teraz mi powiedz, co robimy z tymi megawatami?

W późnych latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku zdolne ludzie umiały, a
teraz już nie umią? No idiokracja, panie...

> Proszę o odrobinę pomyślunku zanim chlapniesz coś na grupę.

Wzajemnie. :)

Piotr

do góry

Dnia Tue, 25 May 2021 20:40:42 +0200, Piotr Wyderski napisał(a):

> Moc i "dopalanie" izotopów modulujesz
> sobie kątem obrotu tych wynalazków. Stopniowo i powoli.

Jak regulujesz, to szczegół bez znaczenia dla meritum. Jakby nie
konieczność liczenia się z ciepłem poreakcyjnym to mógłbyś skrócić czas
podróży utrzymując maksymalny ciąg aż do wyłączenia ale nie możesz bo
zamiast wypromieniować w próżnię poreakcyjną moc musisz lecieć malejącym
stopniowo ciągiem, marnując propelant na jej odprowadzenie. Koniec
końców będzie się trzeba zatrzymać, a rozpad izotopów następuje
wykładniczo więc nigdy sie nie kończy, więc kiedy trzeba będzie ten
kurek zakręcić, jeszcze jakaś część energii pozostanie do
wypromieniowania. Więc problem do rozwiązania jest.
Co do tego co było onegdaj, to próby trwały minuty czy góra ich
dziesiątki. Izotopy mogły się nie nagromadzić a poza tym, próby były w
atmosferze co zdejmowało sporą część kłopotów z głów konstruktorów. Nie
mówiąc już o niewielkiej mocy tych próbnych napędów.
I nie sądź że twierdzę że problem jest nie do rozwiązania. Jest jak
najbardziej a ja tylko zgłosiłem zaciekawienie jak.

--
Jacek
-I hate haters-

do góry

J.F wrote on 25.05.2021 12:11:
> On Mon, 24 May 2021 20:47:47 +0200, Zbych wrote:
>> Piotr Gałka wrote on 24.05.2021 15:55:
>>> Nie znam się na energetyce wcale, ale czytając:
>>> https://gadzetomania.pl/62527,fotowoltaika-problemy-
z-przylaczeniem-instalacji-do-sieci
>>> tak mi przyszło do głowy, czy w obecnych czasach nie lepsze byłoby
>>> przesyłanie energii DC.
>>
>> Tylko, w którym miejscu? Chcesz zacząć już w elektrowni czy gdzieś
>> bliżej odbiorcy?
>>
>> Na pierwszy rzut oka energetycznego laika:
>> 1. Trójfazówka dzięki trzeciemu przewodowi przesyła 3x większą moc niż
>> system 2 drutowy/1 fazowy. Zwiększenie kosztu linii o połowę podnosi
>> efektywność 3x. W DC dołożenie jednego drutu sprawy nie załatwia a dwa
>> dodatkowe druty podwajają koszt linii. Więc raczej musisz iść w wyższe
>> napięcia, droższe/wyższe słupy, izolatory itd.
>
> Hm, czy dobrze liczysz ...
> a) jakby tak na jednym drucie miec +100kV, a na drugim -100kV, to
> razem 200kV.

Przyszło mi to do głowy, ale nie zetknąłem się wcześniej z opisem takiej
linii. Google podpowiada, że takie cuda się stosuje i nazywane to jest
linia bipolarną:

https://www.researchgate.net/publication/344622781_A
_Comparative_Study_of_Monopolar_and_Bipolar_HVDC_Tra
nsmission_Systems

do góry

Jacek Maciejewski wrote:

> Jak regulujesz, to szczegół bez znaczenia dla meritum.

No więc niezupełnie, bo masz znacznie więcej możliwości niż "włączony" i
"wyłączony" i możesz stany pośrednie uwzględniać w bilansie.

> Jakby nie konieczność liczenia się z ciepłem poreakcyjnym to mógłbyś skrócić czas
> podróży utrzymując maksymalny ciąg aż do wyłączenia

Ale co czynnikowi napędowemu za różnica, czy się rozgrzał w wyniku
rozpadu izotopów krótkożyjących, czy zwykłego działania reaktora?
Odprowadza założone N gigawatów z reaktora. Jak N spada, to podnosisz
walcami sterującymi tempo reakcji i wraca, gdzie konstruktor przewidział.

> ale nie możesz bo
> zamiast wypromieniować w próżnię poreakcyjną moc musisz lecieć malejącym
> stopniowo ciągiem, marnując propelant na jej odprowadzenie.

Do dyskusji o optymalizacji musisz mieć alternatywę, a jej nie masz.
I tak jest nieporównywalnie lepiej, niż lot na chemii.

> Koniec
> końców będzie się trzeba zatrzymać, a rozpad izotopów następuje
> wykładniczo więc nigdy sie nie kończy, więc kiedy trzeba będzie ten
> kurek zakręcić, jeszcze jakaś część energii pozostanie do
> wypromieniowania.

Z jednej strony nigdy się nie kończy, a z drugiej po 7 czasach
połowicznego rozpadu tej energii zostanie poniżej procenta wartości
początkowej.

> Co do tego co było onegdaj, to próby trwały minuty czy góra ich
> dziesiątki.

Przecież to jest BARDZO długo jak na napęd rakietowy. Chemia daje radę
zaledwie kilka minut. Chcesz się rozpędzić do podświetlnej?

> Izotopy mogły się nie nagromadzić a poza tym, próby były w
> atmosferze co zdejmowało sporą część kłopotów z głów konstruktorów.

Nie, późniejsze próby były z komorą próżniową pod silnikiem.

> I nie sądź że twierdzę że problem jest nie do rozwiązania. Jest jak
> najbardziej a ja tylko zgłosiłem zaciekawienie jak.

No więc materiały archiwalne pokazują, że nie byl to ich główne
zmartwienie. Dla mnie i dla Ciebie problem istotnie jest, ale nie my to
budowaliśmy, tylko znacznie zdolniejsi od nas ludzie. I im działało.

Piotr

do góry

Piotr Gałka wrote:

> I tyrystor nie będzie się chciał wyłączać.

Będzie, tyrystory GTO istnieją od dawna, tylko są dość niszowe.
I żyją głównie akurat w *tej* niszy. A wkrótce i tak przyjdzie
wielkomocowy SiC i będziemy sobie o tyrystorach dyskutować jak o
tyratronach. :)

Pozdrawiam, Piotr

do góry

A może energię świetlną przesyłać do nas światłowodem i przekształcać ją w prąd na
miejscu?


-----
> Przy 140W/m^2 potrzeba 14 mld m^2 ogniw, czyli 14 tys km^2.
> Sahara ma 9 mln km.

do góry

Dnia Tue, 25 May 2021 23:29:52 +0200, ąćęłńóśźż napisał(a):

> A może energię świetlną przesyłać do nas światłowodem i przekształcać ją w prąd na
miejscu?
>
> -----
>> Przy 140W/m^2 potrzeba 14 mld m^2 ogniw, czyli 14 tys km^2.
>> Sahara ma 9 mln km.

Ącki jak zwykle błysnął intelektem i wiedzą :) Powiesz nam chłopie deko
dokładniej jak sobie to wyobrażasz?
--
Jacek
-I hate haters-

do góry

Maciejewscy w ogóle nie mogą sobie wyobrazić jak maszyny cięższe od powietrza latają,
telegraf bez drutu działa oraz że 640K nie
wystarczy.

do góry