Uwaga crosspost: pl.sci.chemia, pl.misc.elektronika
FUT: pl.sci.chemia

Witam

Czy ktoś ma pomysł, jak w warunkach "warsztatowych", używając możliwie
prostych odczynników, oznaczyć zdolność roztworu chlorku żelaza(III)
do wytrawiania miedzi?

Ponieważ czyta nas też (a może przede wszystkim) grupa chemiczna, a
mogą nie wiedzieć o co konkretnie chodzi, wyjaśniam - chlorek żelaza
(III) jest wykorzystywany do wytrawiania miedzi w celu otrzymania
płytek drukowanych. Bierze się laminat szklano epoksydowy pokryty
cienką (typowo 35um grubości) folią miedzianą, za pomocą
fotolitografii (lub innymi metodami) maskuje obszary które mają
pozostać i zanurza w roztworze trawiącym który usuwa odsłonięte
obszary folii miedzianej. Po zmyciu fotomaski np. acetonem otrzymuje
się płytkę ze ścieżkami miedzianymi stanowiącymi połączenia
elektryczne elementów układu.

Wikipedia podaje takie reakcje dla wytrawiania miedzi:

FeCl3 + Cu -> FeCl2 + CuCl
FeCl3 + CuCl -> FeCl2 + CuCl2

No i teraz chodzi o to że po roztworze nie bardzo widać w jakim
stopniu jest on zużyty. Co prawda stopniowo z ciemnobrązowego (FeCl3)
robi się ciemnozielony (FeCl2), ale to jednak trochę za mało dokładne
wskazanie. lepiej byłby gdyby można było pobrać próbkę kilku ml.
roztworu i po dodaniu jakiegoś odczynnika stwiedzić ile jeszcze jest
FeCl3. Nie musi być to odpowiedź typu "jeszcze x moli miedzi można
litrem tego roztworu wytrawić", może być w skali np. od 1 do 10 - np.
grubością osadu pozostałego w zlewce, albo ilością odczynnika który
trzeba dodać żeby coś sie stało (miareczkowanie). Załóżmy że do
dyspozycji jest podstawowe szkło (zlewki, menzurki, pipety, ew.
biureta) i proste chemikalia (w stylu H2SO4, NaOH, HCl itp.).

Pomożecie?