Witam Was,

Po raz drugi w życiu posiadam (nie mylić z "eksploatuję") luksusowe
auto. W tym segmencie skórzana tapicerka to norma. Czy ktoś z Was
potrafi przytoczyć pozytywy posiadania skóry w aucie?

Ja nie potrafię, dostrzegam same wady. Oto moje doświadczenia:

- Skóra wymaga ekstremalnej pielęgnacji za pomocą dobrych środków. Aby
skóra nie zamieniła się w pergamin, trzeba ją konserwować dobrym
środkiem regularnie (czynię to co 2 tygodnie bo rzadziej daje skutki
uboczne).

- Jasna skóra to totalna porażka. Założysz jeansy i musisz potem czyścić
siedzisko. A skutek czyszczenia jaki jest? Prawie żaden. Patrz niżej.

- Ponieważ skóra nie zapewnia wentylacji, to musi być perforowana by
zapewnić skuteczność wentylowania foteli wiatrakiem. Jeśli ktoś nie
chodzi na co dzień w białych spodniach, to syf dostaje się w te pory.
Nie sposób potem wyciągnąć zanieczyszczenia z tych porów. W efekcie po
niedługim okresie eksploatacji widzimy iż nasz fotel jest pełen ciemnych
kropek. Wygląda to paskudnie.

- Jest lato czy zima. Siadamy na fotelu i co się dzieje? Dupa nam
przymarza lub parzy. Ogrzewanie/wentylacja działa ze sporym opóźnieniem.
W tapicerce np. welurowej nie ma tego problemu.

- W autach nie wyposażonych w taką wentylację/klimatyzację foteli i
tapicerkę np. welurową, nie ma problemu z przeniem/marznięciem tyłka.
Raz na parę lat można wyczyścić tapicerkę jakimś środkiem do dywanów i
jet super.

- Wrażenia estetyczne. Jako skóra nowa wygląda to może lepiej niż welur.
Ale po pół roku eksploatacji efekty zmieniają się. Skóra wygląda
paskudnie, delikatnie mówiąc.

Na czym zatem polega bajer tapicerki skórzanej Waszym zdaniem?

--
Pozdrawiam,
Marek