No i stało się zapisałem się na kurs na motor.
Mam za sobą 4 godiny jazdy i pierwsze starcie z "instruktorem".
Może najpierw odrobinę wprowadzenia, no więc w zyciu jeździłem w sumie tylko
na motorynce i samochodem.
Z dwuch kółek to największy kontakt mam z rowerem ale za to dość ekstremalny
więc stoppie na rowerze jest normą.
Ogólnie opanowanie ruszania i skręcania plus jazda po osławionej ósemce
zajęło mi godzinę.
Po dwuch to już mi sie trochę zaczęło nudzić po trzech miałem dość. :).
No więc w ramach rozrywki postanowiłem poćwiczyć jak to jest z tym
hamowaniem na moto.
No i fakt trudniej niż na rowerze bo cięższe to to i słabiej czuć granicę
poślizgu.
Niemniej jednak idze całkiem dobrze i o ile bardzo trudnym jest dla mnie od
razu ocenienie ile mogę dać w hebel to ćwiczenie
idzie mi dobrze. Jakież było moje zdziwienie jak mój zacny instruktor
któremu udało się wychynąć,
po półtorej godzinie siedzenia w swojej kańciapien na zewnątrz wyleciał na
mnie z ryjem "co ja wyprawiam i kto mi na to pozwolił"
potem jeszcze dorzucił drwiąco pytanie "czy już się WYPIERDOLIŁEM na
motorze?". Ja mu na to grzecznie że sprawdzam jak to jest z tym
hamowaniem na motorze bo podobno to najtrudniejsze a dziwnie się czuję jak
jadę czymś czym nie umiem hamować. Na to dowiedziałem się,
że hamować to się mogę uczyć jak sobie swój motor kupię a ten jest nowy i
drogi i ile by to kosztowało jak bym się rozpierdolił
a on mi nie pozwolił hamować. i tego to się będę uczyć na końcu". No i w
tym momecie naszły mnie pewne refleksje:
-bo po pierwsze to mówić nikt mi w sumie nic nie powiedział od początku
kursu. Dobrze że sobie poczytałem.
-kiedy niby się powinno uczyć hamować jak nie na kursie.
-ogarnęło mnie totalna żałość, bo skoro tak wyglądają kursy na prawo jazdy
na motor to ja się nie dziwię że tylu motocyklistów kończy na słupach.
po prostu widocznie dla większości z nich czas na naukę hamowania tak się
odsuwał na kursie że w końcu umykał gdzieś bezpowrotnie.