Sobota, po pracy. Paula przygotowała jak zwykle pyszny obiad. Zjadłem
powoli, delektowałem się. Po głowie chodzi jedno - nie latałem już ze dwa
tygodnie, kurwesko długo jak na mnie. Schodzę do garażu, On patrzy na mnie.
Jest półmrok, na tle agresywnej sylwetki motocykla majestatycznie błyszczy
znaczek "S" na obudowie zbiornika paliwa. Kocham ten widok i wiem, że za
chwilę dostąpię zaszczytu ujeżdżania tego monstrum. Sprawdzam checklistę:
łańcuch, ciśnienie w oponach, światła, olej. Spoglądam na tył i już wiem, że
Pan Yoshimura opowie mi kolejną wspaniałą bajkę...

Na zewnątrz 34 st. Celsjusza. Mimo to jak zawsze zakładam skóry, kominiarkę,
chustę - rytuał. Stacyjka na ON, wita mnie fabryczna grafika oraz szaleństwo
wskazówki obrotomierza. Prawym kciukiem decyduję o wybudzeniu ze snu 184 KM.
Do moich uszu dociera fantastyczny basowy dźwięk rzędowej czwórki. Zakładam
kask, zrobiło sie ciszej, niepotrzebnie ciszej. Zanim wyjadę trzeba jeszcze
przytrzymać psy. Paula bierze je na smycz. Gdyby tylko wiedziała co będzie
się działo...Nie wiem dlaczego Jej to robię, Jej i rodzinie. Za to doskonale
wiem dlaczego to robię sobie. Jedynka lekko wskakuje, dwa, trzy - spokojnie
rozgrzewam silnik na dojeźdźie do krajówki. Już jestem. Czarny, gorący,
równy asfalt - ogień. Zastanawiające jak szybko na liczniku pojawiają się
cyfry nie mające nic wspólnego z prawem o ruchu drogowym. Początkowo gorąco,
teraz robi się idealnie. Wiatr dociera we wszystkie zakamarki bosko chłodząc
ciało. Wyjeżdżając z miasta widzę "narkomana", kufry, tankbag, mapa w
rękach. Zatrzymuję się, podchodzę. Obcokrajowiec. Chętnie pomagam, akurat
jest w mojej "trasie". Follow me i jedziemy. Znalazłem po drodze poszukiwany
hotel, żegnamy się uniesioną dłonią. Trzymaj się - miłego wypoczynku.
Zostałem sam, tak jak lubię. Obwodnica. Kompletny brak wiatru, idealne
warunki powodują przekroczenie prędkości dźwięku razy dwa i nadal rośnie.
Nirvana. Lekkie pochylenie, żadnej owiewki, walka z wiatrem i z własnym
karkiem. Jest przepysznie. Zakręty pokonywane ostatnio przy 90 teraz idą
przy 130 i wiem, że dam radę szybciej i w większym złożenu. To chore ale
silniejsze ode mnie. Zapędy Isle of Mann TT studzi wjazd do miasta. To chyba
dobrze, rozbrykałem się. Zawsze przed wyjazdem zakładam, że będę grzeczny.
Od kiedy dosiadam tego potwora wszystko zmnieniło się diametralnie. Łatwośc
osiągania prędkości podświetlnych powoduje utratę kontaktu z
rzeczywistością. Zjeżdżam na przystanek na rolkę tytoniu. Reszta trasy
przebiega spokojnie - do nastęnego razu... Wracam - garaż. Pan Yoshimura
stanowczo kończy dzisiejeszą opowiastkę.

--
Hubert
GSX 1300 BKA