Czy jest jakiś ładny sposób zapisu if-wewnątrz-for (ew. innych pętli)
takich, że jest GWARANTOWANE przeniesienie if przed for w wyniku kompilacji,
tak aby test if wykonywał się tylko jeden raz - a nie np. 10 milionów razy -
i to bez sięgania po optymalizację?

Jeżeli jest coś takiego for{ if } -- czyli instrukcja warunkowa wewnątrz
pętli, np.:

for (i = 0; i < 10; i++)
if(x > y)
{
...a...
...b1...
...c...
...d...
...e1...
...f...
}
else
{
...a...
...b2...
...c...
...d...
...e2...
...f...
}

Oczywiście kumaty kompilator (x i y są ustalone z zewnątrz) powinien to
sobie zoptymalizować do

if
{
for
for
}

Ale jak to zapisać bez potrzeby odwoływania się do mądrości kompilatora i
bez rozwlekania jak niżej?

if(a > b)
for (i = 0; i < 10; i++)
{
...a...
...b1...
...c...
...d...
...e1...
...f...
}
else
for (i = 0; i < 10; i++)
{
...a...
...b2...
...c...
...d...
...e2...
...f...
}

W kodzie źródłowym niepotrzebne są dublowane linie ...a... ...c... ...d...
...f..., co jest nieprzyjemne jeżeli jest ich za mało aby robić z nich
procedurę (i nie chcemy mieć narzutów na call/ret - no, ale to też powinien
zoptymalizować kompilator) - a jednocześnie MUSZĄ one być dokładnie takie
same (i np. poprawka w jednym miejscu pociąga za sobą poprawianie w tuzinie
podobnych.