> No to gruba taśma dwustronna.

Odpada. Ten materiał jest wysoce elastyczny i nie nadaje się do
przenoszenia drgań. Sprawdzone. Zarówno gruba jak i cienka zresztą.

do góry

Dopowiem, że okazało się, że połączenie "pinowe" jest na tyle sztywne,
że nie powoduje żadnych problemów. Zatem sprawa pierwsza się sama
rozwiązała.

Co do zalania elektroniki, to dam epidian z wypełniaczem. Jak tylko
znajdę jakiś odpowiedni :)

do góry

> Co do zalania elektroniki, to dam epidian z wypełniaczem.


Chociaż podobno ten utwardzacz Z1 jest ryzykowny...
Może lepiej distal rapid ? Ilości potrzebne mi minimalne, wiec nie
problem. W dodatku distal jest chyba kremowy a nie przezroczysty.

Trochę się boję, żeby mi nie zeżarło czegoś...A malować przed zalaniem
np. plastikiem to z kolei zmniejszy funkcję "zabezpieczeniową" zapewne,
bo będzie łatwiej odłazić...

do góry

W dniu 2016-08-25 o 03:59, sundayman pisze:
>
>> Co do zalania elektroniki, to dam epidian z wypełniaczem.
>
>
> Chociaż podobno ten utwardzacz Z1 jest ryzykowny...
[...]
Nawet całkiem na pewno jest ryzykowny. To nieźle żrąca amina.
Na Twoim miejscu nie kombinował bym z "niewiadomojakimi" substancjami.
Jeśli chcesz to zrobić porządnie, oczywiście.

P.P.

do góry

> Nawet całkiem na pewno jest ryzykowny. To nieźle żrąca amina.
> Na Twoim miejscu nie kombinował bym z "niewiadomojakimi" substancjami.
> Jeśli chcesz to zrobić porządnie, oczywiście.

wolałbym zrobić nieporządnie. Ale niestety muszę porządnie, albo się
ciężko przejadę.
Odżałowałem i kupiłem Huntsman EP118 w TME. Bo muszę mięć jutro.
Ale żeby ich chuj strzelił z tymi ich paskarskimi cenami...

do góry

W dniu 2016-08-25 o 00:41, sundayman pisze:
>
>> Po kilku latach zielony nalot przy miedzianych przewodach.
>
> rozumiem, że jesteś pewien, że to nie inne czynniki ?
> Jeżeli tak to szkoda, poxipol były niezłą opcją...

Gdzieś mi się zapodział Twój post...
Opiszę trochę bardziej szczegółowo. Około 5cm pręta z plexi o średnicy
na oko 15mm, dwa otwory równolegle do osi. Przez otwory przełożony
miedziany przewód (linka 0.5mm2), do przewodu dolutowane platynowe
wyprowadzenia elektrod. Połączenie wsunięte do otworów i zalane
przezroczystym Poxipolem. Po mniej więcej czterech latach zeżarło miedź
na tyle, że szlag trafił połączenie. Co ciekawe, Poxipol bardzo łatwo
dał się wydłubać z otworów.
Czy jestem pewien, że to nie inne czynniki? No cóż, element z plexi
stanowił uchwyt elektrody i nie ma powodu dla którego miałby być czymś
traktowany. Niemniej jednak...

Prowadzę zajęcia z przedmiotu o strasznej nazwie "chemiczne i
instrumentalne metody analizy żywności". Ładnych już parę lat temu na
zajęciach zaniepokoił mnie dziwny szum. Postanowiłem sprawdzić przyczynę
szumu zanim laboratorium zwiększy swoją entropię w sposób nagły i
nieodwracalny. Źródłem szumu okazała się spora zlewka, na jej dnie
spoczywała elektroda (nie ta!) wraz z elegancko zwiniętym kabelkiem i
wtyczką. To właśnie reakcja rozpuszczania aluminiowej wtyczki w
roztworze, którym całość zalano, była źródłem szumu. Temu wszystkiemu z
obojętnymi minami przyglądały się dwie dziewczyny. Już nabrałem
powietrza, aby coś powiedzieć, gdy dotarło do mnie, że w instrukcji
(którą sam pisałem) jest napisane "przed pomiarem trawić elektrodę przez
5 minut w 20% roztworze KOH".

Wracając do rzeczy. Amerykanie mają takie powiedzenie, w laboratorium na
uczelni wygląda może dziwnie, ale jest w nim głęboki sens: "The lab is
no place for experiments".
Chyba nie tylko "the lab"...

Pozdrawiam,
Paweł

do góry

> Wracając do rzeczy. Amerykanie mają takie powiedzenie, w laboratorium na
> uczelni wygląda może dziwnie, ale jest w nim głęboki sens: "The lab is
> no place for experiments".
> Chyba nie tylko "the lab"...

taa. Z tego wynika, że raczej faktycznie to kłopot z tym klejem...
A co do eksperymentów... Właśnie siedzę cokolwiek załamany, po
eksperymentach z żywicą z TME (Huntsman Ep118).

Po pierwsze żywica jest ekstremalnie rzadka.
Przecieka przez szczeliny prawie niewidoczne. Masakra.

Po drugie - faktycznie jest niebieska - ale przy niewielkiej warstwie (
może rzędy 0.5mm) już jest prawie przezroczysta.

Czyli - musisz mieć szczelny pojemnik z PCB. I wystarczająco głęboko,
żeby ładnie zalać. W moim przypadku z oboma warunkami jest kłopot.
Nie wiem jeszcze jak z jakością tej żywicu po zestaleniu, bo dopiero
minęła godzina od zalania i na razie żywica jest na etapie wstępnego
sieciowania.

Niestety z braku czasu będę musiał na razie pozostać przy pomalowaniu
PCB plastikiem70...

Wrócę oczywiście do zagadnienia, ale dopiero przy następnej serii...



---
Ta wiadomość została sprawdzona na obecność wirusów przez oprogramowanie antywirusowe
Avast.
https://www.avast.com/antivirus

do góry

W dniu 2016-08-27 o 02:25, sundayman pisze:

> taa. Z tego wynika, że raczej faktycznie to kłopot z tym klejem...
> A co do eksperymentów... Właśnie siedzę cokolwiek załamany, po
> eksperymentach z żywicą z TME (Huntsman Ep118).
>
> Po pierwsze żywica jest ekstremalnie rzadka.
> Przecieka przez szczeliny prawie niewidoczne. Masakra.
>
> Po drugie - faktycznie jest niebieska - ale przy niewielkiej warstwie (
> może rzędy 0.5mm) już jest prawie przezroczysta.
>
> Czyli - musisz mieć szczelny pojemnik z PCB. I wystarczająco głęboko,
> żeby ładnie zalać. W moim przypadku z oboma warunkami jest kłopot.
> Nie wiem jeszcze jak z jakością tej żywicu po zestaleniu, bo dopiero
> minęła godzina od zalania i na razie żywica jest na etapie wstępnego
> sieciowania.
>
> Niestety z braku czasu będę musiał na razie pozostać przy pomalowaniu
> PCB plastikiem70...
>
> Wrócę oczywiście do zagadnienia, ale dopiero przy następnej serii...

Ja się jeszcze zastanawiałem nad plastikiem plus żywicą, tzn najpierw
plastik, a na to jakaś masa, wtedy może mogłaby być nieco bardziej
agresywna, ale to takie "rozmyślania przy łowieniu" ;)
Problemów przy tym parę by było, bo z jednej strony plastik musiałby
pewnie uszczelnić wszystko, a po drugie to coś nakładane na niego po
pierwsze nie uszkodzić tegoż, a po drugie trzymać się.

Pozdrawiam

DD

do góry

W dniu 2016-08-27 o 02:25, sundayman pisze:
> Po pierwsze żywica jest ekstremalnie rzadka.
> Przecieka przez szczeliny prawie niewidoczne. Masakra.
Ale to chyba zaleta. Jeżeli nie zalewasz w próżni.

Robert

do góry

W dniu 2016-08-26 o 10:42, Paweł Pawłowicz pisze:

> Gdzieś mi się zapodział Twój post...
> Opiszę trochę bardziej szczegółowo. Około 5cm pręta z plexi o średnicy
> na oko 15mm, dwa otwory równolegle do osi. Przez otwory przełożony
> miedziany przewód (linka 0.5mm2), do przewodu dolutowane platynowe
> wyprowadzenia elektrod. Połączenie wsunięte do otworów i zalane
> przezroczystym Poxipolem. Po mniej więcej czterech latach zeżarło miedź
> na tyle, że szlag trafił połączenie. Co ciekawe, Poxipol bardzo łatwo
> dał się wydłubać z otworów.

Ja zalewałem nóżki tranzystorów (z przylutowanymi przewodami) Distalem.
Nic nie zażarło.

do góry