Użytkownik "J.F." <j...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:58f0cacd$0$15192$65785112@news.neostrada.pl...
>>A może znów wyjść tym wszystkom "stokrotkom" na przeciw i zamiast pisać
>>np.
>>Pojechałem na wycieczkę do lasu, ze Staszkiem Kowalczykiem, aby nazbierać
>>grzybów do kosza...
>>napisać
>>Ja pojechać na wycieczka do las ze Staszek Kowalczyk, aby nazbierać grzyby
>>do kosz... (nie miałem pomysłu na skoślawienie "grzyby" do liczby
>>pojedynczej w mianowniku)
>>Mnie wkurza, jak mi ktoś dzwoni i pyta, "czy rozmawiam ze Stanisławem
>>Kowalczyk"?
>
> A jak ktos sie nazywa Marek, Stanislaw Marek, prosimy z panem Markiem czy
> Marekiem :-P

Dylemat zabawny, ale nie taki jednoznaczny wcale...

>
>
>>To ja idę na całość i zamiast zadzwonić do Ireny Masłowskiej, dzwonię do
>>Irena Masłowska i pytam, "czy rozmawiam z pani Irena Masłowska?", zamiast
>>"czy rozmawiam z panią Ireną Masłowską?"...
>
> Chodzi mi po glowie, ze sa jakies zagraniczno-polinijne osoby, co sie nie
> deklinuja.
> Tzn uwazaja, ze sie nie powinno, szczegolnie jak nazwisko bardziej obce.

Ale za granicą, to też inne względy tym rządzą, gdzies czytałem
wytłumaczenie, u nas jest Stefan Kowalski, ale Zofia Kowalska. A u nich i
Stefan, i Zofia, są "Kowalski". U ZTC(bardzo marnie)P, nie o Polaków akurat
chodzi.

>
> P.S. A jak ktos sie nazywa Miód, zeby nie bylo, ze Miodek ... i jeszcze
> dla utrudnienia jest kobieta ?

Będzie Honey i już (nie, nie Boo Boo).

>
>
>>Wszystko mówmy w mianowniku liczby pojedynczej. Wszystkie czynności
>>określajmy bezokolicznikami. Wszystkie liczenia liczebnikami prostymi,
>>itd, itp, etc, aż do IM (infinitus mortem) ze wszystkimi pozostałymi
>>częściami mowy i zdania.
>
> Anglicy nie narzekaja :-)

No, jak mi niezbyt obecnany z naszym językiem Angol (czy z jakiej innej
nacji) zadzwoni i spyta, czy mówi "z panem Stasiuk", to jeszcze mu wybaczę.
Dla niego właściwa fleksja to jest jednak egzotyka i zanim załapie ten
niuans, to trochę czasu minie. Zresztą, ciekawie opowiadał ten niemiecki
kabareciarz, Steffen Moeller, jak przyjechał do Polski, a jeszcze nie znał
języka za bardzo, zobaczył plakat chyba "Festiwal Ludwiga van Beethovena" i
pomyślał, że chodzi o inną osobę, niż ten znany kompozytor. A dziś gada
lepiej i poprawniej, niż niejeden Polak... choć on prędzej się teoretycznie
z angolami powinien zgadać, bo to języki germańskie, a nasz, to
(zachodnio)słowiański. A jednak, chrząszcza w Szczebrzeszynie mówi
płynniej, niż niejeden polonista. Wracając do telefonu, jak mi polski
telespamer dzwoni "czy mówię z panem Romanem Stasiuk?", to mam chęć o*.*ć,
ale u spowiedzi byłem :P A jest proste rozwiązanie, wymaga jednak ciut
większego zagadania - używając właśnie, imienia i nazwiska w mianowniku, o
tak: "Dzień dobry, czy przy telefonie pan Roman Stasiuk/Jeszy
Broszkiewicz/Stefan Kowalski/etc" - automatyczna eliminacja problemów
wynikłych z niechęci do używania właściwej odmiany końcówek, do stosowania
deklinacji.
Poza tym, fleksyjność języka angielskiego... i w ogóle germańskich, jest
jednak mniejsza, a przede wszystkim inna, niż polskiego, niuanse załatwia
się w inny sposób. A to, co u nas się robi, to załatwianie wszystkiego
metodą początkującego studenta z zagranicy, który wszystko uskutecznia w
mianowniku l.p. bez niuansów precyzujących wypowiedź, bo się dopiero uczy
polskiego. Studentowi jednak wybaczę i jeszcze mu pomogę, bo jego umysł jest
otwarty na uczenie się, choćby właśnie języka. Jak mi Polak niedbaluch tak
wypali, hmm... uczucia będę mieć ambiwalentne, paradoksalne, oksymoroniczne,
inne z paki "politycznie poprawnych", itd.

--
I śmiech niekiedy może być nauką,
Kiedy się z przywar, nie z osób natrząsa(...)
Szanujmy mądrych, przykładnych, chwalebnych,
Śmiejmy się z głupich, choć i przewielebnych.
(C) bp. Ignacy Krasicki "Monachomachia V"