Użytkownik "Adam" <a...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
news:pjvomr$pp7$1$Adam@news.chmurka.net...
> liczac okna ... 15*8=120 ... ciekawe czy wiecej niz 240 osob pracowalo
>> (...)

Z pewnością nie.

>
> Nie zawsze przelicznik na oknoczłowieka jest właściwy.

Popieram.

> Przykładowo centrala telefoniczna - sala ze stojakami może zajmować jedno
> lub dwa piętra, a tylko dwóch ludzi do obsługi. Sale monterskie

Mniejsza ile. Duża sala, a potrzeb relatywnie mało, po prostu zajmuje
miejsca, ile zajmuje.

> czy warsztatowe podobnie, tudzież magazyny części, magazyny akt.

W rzeczy samej.
A nawet, jedna osoba sama na dyżurze, a centrala rozciąga się wprawdzize na
jednym piętrze, ale w 2 salach, przedzielonych czymś w rodzaju pokoju
śniadaniowego, socjalnego. Dosłownie - u Pana Boga za piecem. Na miejscu
winda, takowoż jej maszynownia, gdzie często gościłem, rozmawiając ze ś.p.
p. Jurkiem, konserwatorem. Stara jednobiegówka, niemal niezawodna, ale
czasem łożysko zmienić w przeniesieniu napędu, tu i ówdzie posmarować, żeby
się nie zatarło, Jak miałem chwilę czasu, to waliłem do tej maszynowni,
pogadać z panem Jerzym o wszelakościach. Od wind, do zwyczajów wśród ludzi.
On mnie trochę zaraził układem Leonarda (polecam, rozwiązanie genialne w
swojej prostocie, niewymagającej cienia nawet technikii cyfrowej). Do tego,
na centrali mieliśmy, nie w pokoju, ale na jednej z sal, prawdziwą lodówkę,
która czasem chłodziła prawdziwe... no, wiecie :) Zrzuta była i przeważnie
ja szedłem :) Mała kuchnia, gdzie na kuchence elektrycznej, można było sobie
przygrzać posiłek, czy wodę na herbatę. Sracz, wprost na centrali, choć w
osobnym pomieszczeniu. Można było no... albo, jak ktoś za bardzo "zabibił",
to i mógł powyszywać "mam chusteczkę haftowaną...", podobno zdarzało się, że
ten i ów zostawił fraktala między stojakami...
I to zajmowało wysokie 4 piętro, obecnie po zmianie numeracji piąte, o tu:
... znajdźcie sobie na gugielmapach UP Warszawa 81. Przeciągnijcie sobie w
myslach krechę, od prawie rogu Poznańska/Nowogrodzka, do jakieś 10-20 (muszę
pomierzyć) przed Pankiewicza, tyle rozciągała się moja centrala. Nocami
byłem sam na dyżurze i słowo honoru, czułem się bezpiecznie, miejsce łatwo
dostępne z reszty obiektu, ale raczej nieprzelotowe, na uboczu, przesz 6 lat
mojej obecności tam nie zdarzyło mi się, aby ktoś chciał się do mnie w nocy
dostać. Właściwie, jak bym chodził tam nago z gołym wujem, to nikt by się o
tym nie dowiedział. Miejsce, gdzie ze względu na samą lokalizację, wielu
poszło by za minimalną krajową. Mieć wszystko potrzebne na miejscu i nikt
obcy ci się bez powodu nie wtranżala, marzenie. Nawet za dnia, mało kto
ot-tak zachodził. Ludzie, ja bym tam codzień z domu na piechotę do pracy
chodził. Fakt, kierownik czasem mógł zajrzeć o nieprzewidzianych porach, ale
w sumie to swój przecież i nie robił tego codziennie, nawet cotygodniowo,
czy comiesięcznie. Na upartego można było się na noc schlać, obrzygać kibel,
rano sprzątnąć, nikt by nie wiedział, co w nocy zaszło. Wada - za czasów
analogowej TV, siła pola w.cz., była tak wielka (u kolegi spod kina Relax,
0.5 V/m...), że trzeba było czekać do zakończenia emisji, aby mając swoje
rzeczy do zrobienia, nie mieć zafałszowanych pomiarów. Aale, mając pracę na
nockach... :) Uwielbiałem latem, przez te same okna (wychodziły na północ
przecież) patrzeć, jak słońce z jednej strony chowa się do spania za
horyzontem, a nie tak długo potem, wstaje, już od strony wschodu :) Wkurwiał
mnie jakiś projektor, wyświetlający na ścianie PKiN, jakieś dziwaczne,
bezsensowne, kręcące się wzorki, w stylu chyba Bravo-reklamy kondonów dla
uczniów kl. 5 podstawówki. To jedyny minus.
Nawet własne akwarium z rybkami mieliśmy.
Minus poranków dnia powszedniego - trzeba było zlustrować łącza do central
miejskich, te do Strowgerów były regułą, że się coś trafiało, jednak, jeśli
to ja miałem nockę i moim zadaniem było je wyłuskać, zwykle sam, zanim
wyszedłem do domu, podawałem centralom na uszkodzenie, nie wszyscy to
robili, zwłaszcza, ze zadanie podania centralom, było zadaniem ekipy
dziennej, nocnej jedynie wyłuskanie tychże. Ale nikt mi wyrzutów nie czynił
z tego powodu. Często wszystkie problemy prostowałem, zanim ostatecznie
wybyłem na chatę.
O... i dopiero w dzień, było nas tam kilka osób, tak do 5 przeważnie,
różnie. Więc kilka okien samotnych było...

--
Łapy, łapy, cztery łapy,
A na łapach pies kudłaty.
Kto dogoni psa? Kto dogoni psa?
Może ty? Może ty? Może jednak ja...?