HF5BS pisze:

>>> Nie no, numer *stacjonarny* to para miedziana (a w ostateczności - FTTH).
>> Nie, numer stacjonarny to numer stacjonarny, a linia stacjonarna to linia
>
> No, tak mniejwięcej. Numerem domowym może być przecież także "komórka".
> Spierać sie możemy o definicje, ale tu mam na myśli, co, ktoś z zewnątrz,
> myśli o tym, jak mu podam numer w Sferii.

Do tej pory numerów geograficznych (warszawskich) przeniesionych do voip
używałem do połączeń z (i do) krajów, które miały stawki roamingowe
ustawione na jakimś idiotycznym poziomie w rodzaju 7 zł/min. Nie ja jeden,
kilku moich znajomych na stałe rezydujących gdzieś za granicą tak robi.
Teraz, gdy komórkowy roaming doszedł do stawki zero, a i Unia zrobiła się
szersza, mniej jest takich potrzeb. Już by dali sobie spokój z ta fikcją,
PNK trzeba posłać w cholerę i dawać numery jak leci.

>> stacjonarna. Dwie rózne rzeczy. Ja jeszcze pamiętam zamawianie rozmowy
>> zamiejscowej przez telefonistkę -- podawało się nazwę miejscowości oraz
>> numer. W moim przypdku ten numer brzmiał: 1. Do wyboru były poza tym
>> numery 2 i 3. Więcej linii tam nie było.
>
> To i tak panie dobrze, że numeracja jednolita była. Bo w niektórych wsiach
> (sporadycznie i miastach, gdzie była CR), to do jednego było np. 4, do
> drugiego 48, do jeszcze innego 482, a chyba mi się trafiło, przy
> przeglądaniu "literatury faktu" w postaci książki telefonicznej, że i 4823
> tam było. Oczywiście, te numery są z czapy, ale nie o to chodzi, czy
> istniały, tylko o to, jak to było widziane w spisie, jak miały sie do
> siebie. Nie bardzo wiem, czemu tak mieszano, czyżby abonent sobie wybierał
> numer? To by było... Bo przecież skoro telefonistka łączyła, to dowolną
> karteczkę mógł mieć pod lampką z gniazdkiem...

O takim przypadku pisałem -- żadnych numerów kierunkowych. Jeśli telefonistka
coś miała pod gniazdkiem, to to tylko nazwę miejscowości.

--
Jarek