> kogutek pisze:
>
> > Żeby się wbił to potrzebuje wytrzymałości na ściskanie przy określonej długości
> > i ostry czubek.
>
> Przy tej średnicy to cały światłowód jest ostrym czubkiem. Drut
> miedziany w lince ma większą średnicę a też potrafi się wbić w palec.
>
> > A nawet jak by przeszedł przez skórę to zostanie rozpoznany jako ciało
> > obce, zrobi się torbiel i zostanie wypchnięty na zewnątrz.
>
> Co nie zmienia faktu, że trochę to potrwa i przyjemne nie jest. A całą
> sprawę utrudnia fakt, że taki światłowód jest słabo widoczny i pęsetą
> ciężko to wyjąć.
>
> --
> przeciez moje rozumowanie bylo bez skazy,
> no sam bym wskoczyl do tego wulkanu,
> ale kto by tak pieknie gwizdal...
Niby masz rację. Ale przy probie wbicia tak cienkich rzeczy w skórę liczy się
nie tylko średnica ale i długość wbijanego elementu. Spróbuj wbić w palec cienki
miedziany drucik o długości 0,5mm. Nie da się. Tak samo nie da się wbić takiego
drucika długiego na 10 centymetrów. Nie wbijałem sobie światłowodu w palec. Ale
po doświadczeniach jakie mam z wbijaniem sobie w skórę opiłków, drucików,
szkiełek twierdzę ze trzeba mieć sporego pecha i musi być spełnionych tak dużo
warunków że akurat przypadkowe wbicie sobie światłowodu w skórę jest mniej
prawdopodobne niż to że za chwilę będę miał zawał. A twierdzenie ze może się
dostać do krwiobiegu mogę traktować jako niczym nie potwierdzoną bzdurę. Nie mam
pojęcia jak w XXI wieku można publicznie głosić taki trzeci rodzaj prawdy, gówno
prawdy dla ścisłości. Co innego szlifierka. Przy pracy bez osłon i okularów
prawdopodobieństwo odwiedzenia okulisty jest prawie stu procentowe.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl