Hello niepełnosprawny,

Thursday, April 13, 2017, 7:05:40 PM, you wrote:

> jest takie zagadnienie, jak poprawnie polutować gniazdo minijack na kabel?
> chodzi o takie gniazdko:
> http://allegro.pl/gniazdo-na-kabel-jack-3-5-mm-stere
o-i5835781950.html
> studiowałem na pw 8 lat, ale nie zostałem oświecony...

Widzę, że studiowanie na PW rzeczywiście może powodować problemy.

> może Ktoś ma pomysł jak polutować to tak, żeby:
> - działało

W czym problem?

> - nie zwarło

j.w.

> - nie dało się wyrwać

A to już tylko w Erze. Nie ma tak, że się nie da wyrwać. Osobiście,
jak mi zależało na trochę większej trwałości, to robiłem dziurkę w
obudowie i po skręceniu zalewałem termoglutem. Ale przed wyrwaniem to
nie zabezpieczy.


> ?



--
Best regards,
RoMan
Nowa strona: http://www.elektronika.squadack.com (w budowie!)

do góry

ależ Ci Panie Szanowny Romanie dziękuję za Twoją szerokohoryzontalną,
rzeczową i merytoryczną odpowiedź... a czym sobie na nią zasłużyłem? bo
coś tam przebąkiwano o jakimś KF czy jakoś tak...

P.S.
no to test na zawartość KF: jak nazywa się fachowo przetwornica która
generuje z szerokiego zakresu napięć wejściowych (np. 3-24V) jedno albo
kilka napięć wyjściowych leżących gdzieś pomiędzy zakresem napięć
wejściowych (np. 9V)? bo już jak działa to się boję zapytać...

do góry

Hello niepełnosprawny,

Thursday, April 13, 2017, 9:00:30 PM, you wrote:

> ależ Ci Panie Szanowny Romanie dziękuję za Twoją szerokohoryzontalną,
> rzeczową i merytoryczną odpowiedź... a czym sobie na nią zasłużyłem? bo
> coś tam przebąkiwano o jakimś KF czy jakoś tak...

Nie. Na PLONKa trzeba sobie zasłużyć. Nie zasługujesz nawet na to.

> P.S.
> no to test na zawartość KF: jak nazywa się fachowo przetwornica która
> generuje z szerokiego zakresu napięć wejściowych (np. 3-24V) jedno albo
> kilka napięć wyjściowych leżących gdzieś pomiędzy zakresem napięć
> wejściowych (np. 9V)? bo już jak działa to się boję zapytać...

https://en.wikipedia.org/wiki/Single-ended_primary-i
nductor_converter
- walcz

--
Best regards,
RoMan
Nowa strona: http://www.elektronika.squadack.com (w budowie!)

do góry

Użytkownik "niepełnosprawny intelektualnie 'POPIS/EU"
<N...@g...pl> napisał w wiadomości
news:ocob5c$ele$1@node2.news.atman.pl...
> jest takie zagadnienie, jak poprawnie polutować gniazdo minijack na kabel?
>
> chodzi o takie gniazdko:
> http://allegro.pl/gniazdo-na-kabel-jack-3-5-mm-stere
o-i5835781950.html
>
> studiowałem na pw 8 lat, ale nie zostałem oświecony...
>
> może Ktoś ma pomysł jak polutować to tak, żeby:
> - działało
> - nie zwarło
> - nie dało się wyrwać
> ?

Wywalić to dziadostwo i kupić lepsze gniazdo. Z metalową obudową są droższe
o 1 zł, ale lepiej wykonane i nie rozłażą się po zbliżeniu lutownicy.


--
Pozdrawiam,

yabba

do góry

W dniu 2017-04-13 o 19:05, niepełnosprawny intelektualnie 'POPIS/EU pisze:
> jest takie zagadnienie, jak poprawnie polutować gniazdo minijack na
> kabel?
>
> chodzi o takie gniazdko:
> http://allegro.pl/gniazdo-na-kabel-jack-3-5-mm-stere
o-i5835781950.html
>
> studiowałem na pw 8 lat, ale nie zostałem oświecony...
>
> może Ktoś ma pomysł jak polutować to tak, żeby:
> - działało
> - nie zwarło
> - nie dało się wyrwać
> ?


Bo widzisz, elektronikiem się "zostaje", a nie "się jest".

Jak zdobędziesz praktykę to będziesz wiedział, a lutowanie to dopiero
wstęp do elektroniki :)

do góry

W dniu 2017-04-13 o 21:15, yabba pisze:
> Użytkownik "niepełnosprawny intelektualnie 'POPIS/EU"
> <N...@g...pl> napisał w wiadomości
> news:ocob5c$ele$1@node2.news.atman.pl...
>> jest takie zagadnienie, jak poprawnie polutować gniazdo minijack na
>> kabel?
>>
>> chodzi o takie gniazdko:
>> http://allegro.pl/gniazdo-na-kabel-jack-3-5-mm-stere
o-i5835781950.html
>>
>> studiowałem na pw 8 lat, ale nie zostałem oświecony...
>>
>> może Ktoś ma pomysł jak polutować to tak, żeby:
>> - działało
>> - nie zwarło
>> - nie dało się wyrwać
>> ?
>
> Wywalić to dziadostwo i kupić lepsze gniazdo. Z metalową obudową są
> droższe o 1 zł, ale lepiej wykonane i nie rozłażą się po zbliżeniu
> lutownicy.

Zgadzam się, to złącze z linka to najgorsza dżuma.

do góry

W dniu 2017-04-13 o 20:34, niepełnosprawny intelektualnie 'POPIS/EU pisze:
> natchniony "betonie ty nie!"
> zapytam, co to jest stymulacja podprogowa?
> takie asy zmiennej pomocniczej to pewnie zostali odpowiednio
> przeszkoleni, czy i ja dostąpię łaski poznania?
>

Słuchajcie, a może jednak to jest jakiś bot, tyle że z dobrym
algorytmem, a my z nim gadamy :)

do góry

> Słuchajcie, a może jednak to jest jakiś bot, tyle że z dobrym
> algorytmem, a my z nim gadamy :)

Kuśwa. Dałeś mi do myślenia...

...profesor Zazul zszedł po śliskich, kamiennych i lekko zakręconych
schodkach. Na samym dole, w świetle zakurzonej żarówki nad masywnymi,
drewnianymi drzwiami, wyjął z kieszeni klucz i otworzył zamek.
Wszedł do ciemnego pomieszczenia, namacał na ścianie hebel zasilania i
przełączył go.

Z cichym trzaskiem włączył się zasilacz, uruchamiając obwody
oświetlenia. Klapiąc przełącznikami zapalały się po kolei wiszące spod
tonącego wysoko w mroku sklepienia żarówki, których słabe
żółtopomarańczowe światło nieznacznie tylko rozjaśniało wnętrze.

Warsztat Zazula przypominał raczej jakąś starą graciarnię, albo może
magazyn niż laboratorium. Na drewnianych stołach w kompletnym wydawałoby
się chaosie, walały się rozmaite elektryczne cewki, lampy i inne
elektryczne podzespoły, wśród przewodów oraz archaicznych przyrządów
pomiarowych. Pod ścianami stały regały z półkami zapełnionymi jakimiś
słojami, pudłami i skrzyneczkami.
W powietrzu zaś unosił się lekko drażniący zapach jakiejś chemicznej
mieszaniny, pomieszany z kurzem i stęchlizną.
Gdzieś za ścianą słychać było ciche buczenie potężnego transformatora,
wypełniającego ledwo wyczuwalną wibracją całą przestrzeń.


Zazul zamknął za sobą drzwi i podszedł do stojącej w najciemniejszym
kącie, wysokiej po sufit skrzyni i szerokiej na kilka kroków, do której
z każdej strony dochodziły grube, czarne kable.

- no no, jak się masz, przyjacielu... - wyszeptał Zazul, jednocześnie
grzebiąc w kieszeni swoje pobrudzonego i poplamionego fartucha.
- zaraz... ja tutaj ci wszystko...

Zazul znalazł w końcu to czego szukał - przypominający gruby długopis
szklany cylinder. Wsunął go w okrągły otwór z boku skrzyni.
W skrzyni coś syknęło, rurka włożona do otworu rozjarzyła się powoli jak
stalowy pręt w piecu indukcyjnym, potem trzasnęły elektromagnetyczne zamki.

Przód skrzyni jak gdyby rozpękł się - ukazując rozsuwające się na boki
wrota. Zazul pociągnął za uchwyt i odsunął je. Buchnęło gorące powietrze.

W pierwszej chwili można było odnieść wrażenie, że to piec przeznaczony
do wypalania ceramiki albo szkła - wypełnione lekko drżącymi ognikami.

W rzeczywistości były to tysiące lamp elektronowych - które zajmowały
całe wnętrze, pozostawiając jedynie wąską alejkę nie szerszą niż na
szczupłego człowieka, ciągnącą się w głąb.

Zazul zrobił krok do środka, ale zawahał się jakby sobie o czymś
przypomniał i poklepał się po lewej , lekko wypchanej kieszeni fartucha
sprawdzając czy czegoś nie zapomniał.

- dobrze... żeby tylko nie dzisiaj... - wymamrotał pod nosem Zazul
uspokojony jakby nieco. Wszedł do środka i wyjął znajdujący się w
przelotowym otworze szklany walec.

Drzwi za nim zasunęły się i szczęknęły zamykając.
Zazul schował go i powoli zaczął iść pomiędzy nie kończącymi się
stelażami z elektronowymi lampami.

do góry

W dniu 2017-04-14 o 05:18, sundayman pisze:
>
> > Słuchajcie, a może jednak to jest jakiś bot, tyle że z dobrym
> > algorytmem, a my z nim gadamy :)
>
> Kuśwa. Dałeś mi do myślenia...
>
> ...profesor Zazul zszedł po śliskich, kamiennych i lekko zakręconych
> schodkach. Na samym dole, w świetle zakurzonej żarówki nad masywnymi,
> drewnianymi drzwiami, wyjął z kieszeni klucz i otworzył zamek.
> Wszedł do ciemnego pomieszczenia, namacał na ścianie hebel zasilania i
> przełączył go.
>
> Z cichym trzaskiem włączył się zasilacz, uruchamiając obwody
> oświetlenia. Klapiąc przełącznikami zapalały się po kolei wiszące spod
> tonącego wysoko w mroku sklepienia żarówki, których słabe
> żółtopomarańczowe światło nieznacznie tylko rozjaśniało wnętrze.
>
> Warsztat Zazula przypominał raczej jakąś starą graciarnię, albo może
> magazyn niż laboratorium. Na drewnianych stołach w kompletnym wydawałoby
> się chaosie, walały się rozmaite elektryczne cewki, lampy i inne
> elektryczne podzespoły, wśród przewodów oraz archaicznych przyrządów
> pomiarowych. Pod ścianami stały regały z półkami zapełnionymi jakimiś
> słojami, pudłami i skrzyneczkami.
> W powietrzu zaś unosił się lekko drażniący zapach jakiejś chemicznej
> mieszaniny, pomieszany z kurzem i stęchlizną.
> Gdzieś za ścianą słychać było ciche buczenie potężnego transformatora,
> wypełniającego ledwo wyczuwalną wibracją całą przestrzeń.
>
>
> Zazul zamknął za sobą drzwi i podszedł do stojącej w najciemniejszym
> kącie, wysokiej po sufit skrzyni i szerokiej na kilka kroków, do której
> z każdej strony dochodziły grube, czarne kable.
>
> - no no, jak się masz, przyjacielu... - wyszeptał Zazul, jednocześnie
> grzebiąc w kieszeni swoje pobrudzonego i poplamionego fartucha.
> - zaraz... ja tutaj ci wszystko...
>
> Zazul znalazł w końcu to czego szukał - przypominający gruby długopis
> szklany cylinder. Wsunął go w okrągły otwór z boku skrzyni.
> W skrzyni coś syknęło, rurka włożona do otworu rozjarzyła się powoli jak
> stalowy pręt w piecu indukcyjnym, potem trzasnęły elektromagnetyczne zamki.
>
> Przód skrzyni jak gdyby rozpękł się - ukazując rozsuwające się na boki
> wrota. Zazul pociągnął za uchwyt i odsunął je. Buchnęło gorące powietrze.
>
> W pierwszej chwili można było odnieść wrażenie, że to piec przeznaczony
> do wypalania ceramiki albo szkła - wypełnione lekko drżącymi ognikami.
>
> W rzeczywistości były to tysiące lamp elektronowych - które zajmowały
> całe wnętrze, pozostawiając jedynie wąską alejkę nie szerszą niż na
> szczupłego człowieka, ciągnącą się w głąb.
>
> Zazul zrobił krok do środka, ale zawahał się jakby sobie o czymś
> przypomniał i poklepał się po lewej , lekko wypchanej kieszeni fartucha
> sprawdzając czy czegoś nie zapomniał.
>
> - dobrze... żeby tylko nie dzisiaj... - wymamrotał pod nosem Zazul
> uspokojony jakby nieco. Wszedł do środka i wyjął znajdujący się w
> przelotowym otworze szklany walec.
>
> Drzwi za nim zasunęły się i szczęknęły zamykając.
> Zazul schował go i powoli zaczął iść pomiędzy nie kończącymi się
> stelażami z elektronowymi lampami.
>
ech, pomyśleć że pan Stanisław mieszkał 3 ulice od mojego domu.
Żal

do góry

jak na politechnice warszawskiej zauważyli, że przyszły lider nie
potrafi lutować, to kierowali go na naukę języka JAVA... taki abiturient
stopniowo odkrywał też miłość do wskaźników C++...

(taki półdżołk)

do góry