W dniu 2012-03-31 16:15, generał kenobi pisze:
> ten sposob rysowania rotowanej bitmapy jest fenomenalny
> swoja prostota
>
> for(int j=0; j<sprite_height; j++)
> {
> for(int i=0; i<sprite_width; i++)
> {
> SetPixel( x>>20, y>>20, sprite[j][i] );
>
> x += dxdx; // skosy/ poprawki dla ruchu pixele na fiz ekranie
> y += dydx; // dla ruchu po tekselach x++
> }
>
> x += dxdy; // skosy dla y++
> y += dydy;
> }
>
> tu raczej nie da sie nic poprawic - ale chcialbym jakos moze
> poprawic sama funkcje stawiania pixela

Moim zdaniem właśnie tu możesz poprawić.
Iteracje są z równym krokiem, są to więc funkcje liniowe,
ściśle monotoniczne. Jak rysujesz wiersz to wystarczy, że jeden piksel
wyjdzie Ci poza ekran, a już wiesz, że cała końcówka wyszła i nie musisz
tego dalej renderować, idziesz do nast. wiersza.
Niby trochę gorzej z lewą stroną, bo musisz wiedzieć, kiedy 'wejść
na ekran', jak Ci obcina początek. Ale w gruncie rzeczy to jest
podobny problem, wystarczy znaleźć jeden piksel, który jest w ekranie i
jechać w prawo i w lewo od niego tak długo, aż nie wylezie poza ekran,
reszta nas nie interesuje.

Jak mi się zdaje, Twoje tekstury są bardzo duże, więc potencjalnie
zawsze duża część może wyłazić poza ekran.

A tak ogólnie, to imo najlepiej z góry sprawdzić, czy tekstura
musi być poobcinana (clip), czy mieści się cała. Jak będziesz
miał dużo małych tekstur i większość będzie całkowicie wchodzić
w ekran to bez sensu jest robić te warunki. Robisz dwie
osobne procedury - na maksa wydajna bez clippowania i ta, co
masz wyżej - obcinająca. Przed renderowaniem sprita robisz
test położenia wszystkich wierzchołków, jeśli wszystkie
są w ekranie, to odpalasz bez żadnego clipowania maksymalnie
prostą.

A tak w ogóle, to Twój algorytm bym 'odwrócił'. Ty poszedłeś
w kierunku takim, że każdy piksel tekstury wyświetlasz
raz na ekranie. Ten algorytm wyklucza np. powiększanie a nawet
przy samym obrocie jestem pewien, że już będziesz miał sitko
z dziurkami. Przy pomniejszaniu będzie masakrycznie niewydajnie.

Dlatego powinieneś robić to od drugiej strony: iterować
po x/y ekranowych, a dx i dy powinny wskazywać kroki
w teksturze. Dla każdego piksela ekranowego pobierasz
z tekstury kolor i tyle. Wtedy clipowanie będzie również
prostsze.
Przy takim podejściu masz tylko troszeczkę trudniej, bo x i y
ekranowe idą skosami, więc jest trochę więcej roboty w ustalaniu
pierwszego x kolejnego wiersza.