Użytkownik "Maciek" <m...@p...com> napisał w wiadomości
news:556c1f92$0$27520$65785112@news.neostrada.pl...
> Od siebie dodam również dla potomności, że te telewizory potrafiły tlić
> się i znienacka zapalić nawet po wyłączeniu. Były przypadki pożarów
> wybuchających 20 minut po wyłączeniu. Wniosek - po wyłączeniu nie należy
> od razu wychodzić, tylko odczekać, obwąchać dziada. Odkurzanie to podstawa
> ale nie tylko. Inaczej eksponat zamieni się w źródło ognia.

Chyba nawet było to tutaj omawiane - że wskutek procesów wszelakich, coś tam
z płytki ubywało i zamieniała się ona w coś skrajnie łatwopalnego, czemu
wystarczyła nawet mała iskra. A potrafiła przeskoczyć z okazji
nagromadzonego i nierozładowanego jakiegoś ładunku elektrycznego. Bo póki ta
żywica, czy co tam było, nie odeszło jeszcze, to pacnięcie tego zapaloną
zapałką raczej nie wywoływało płomiennych efektów.

>
> Późniejsze Elektrony serii 280/380 (nowoczesna konstrukcja, z literką "i"
> miały nawet kineskopy Toshiby) miały na płytkach wytrawiony znaczek
> przekreślonej, płonącej zapałki. Zastanawialiśmy się co ona miała
> znaczyć - "laminat niepalny", czy "nie zbliżać się z otwartym ogniem"?
> Rozwiązanie zagadki pojawiło się wraz z odbiornikiem, w którym spłonęła
> płytka konektorów. Obok bloku zasilacza była płytka ze ścieżkami i
> złączami - zero elektroniki. Służyła rozprowadzeniu zasilania i przez nią
> przechodziły jakieś sygnały między blokami. Na pewno synchronizacja do
> bloku odchylania. Pozostały z niej tylko ścieżki, wiszące w powietrzu :-)

Ja się zastanawiam, czy Bracia Rosjanie, to tacy superoszczędni byli, czy
skąpi, czy biedni, że ich nie było stać na trochę laminatu szklanego? Nawet
przecież, jakby żywica była, pardon, chujowa, to szkło, o ile mnie pamięć
nie myli, takie chętne do jarania się, to nie jest...? :P A koszt takiej
płytki to raczej chyba dość nikły był, w porównaniu z ceną reszty, więc
trudno mi to zrozumieć... Tym bardziej, ze chyba nienajtańszy kineskop firmy
Toshiba, jak piszesz...?

>
> Dzisiejsze TV LCD nie elektryzują się. Młodsi elektronicy mogą przez to
> nie pamiętać, że kineskopowy odbiornik, pochodzący z mieszkania w którym
> się paliło papierosy lub był używany piec kaflowy, wymagał solidnego
> czyszczenia ekranu. Nawet świece palone dla nastroju pozostawiały

I wymaga. Mam starego Panasonika, duża kobyła z dobrym dźwiękiem i już
podstarzałym obrazem (widać na nim cechy starzenia się kinola), jak padnie,
to wyłuszczę tor audio (puszczę jakiemuś dzieciakowi z gramofonu "chcesz
opowiem ci bajeczkę, b..., chcesz opowiem ci bajeczkę, b..., chcesz opowiem
ci bajeczkę..." :)) ).
Napadła mnie idea sporządzenia radia, superhomo...tfu, superheterodyna by to
była, w całości lampowego, włącznie z dekoderem stereo, bez bajerów, a do
tego jakieś trafo może się wyłuska. A póki żyje, to łapie kurz na ekranie,
co jakiś czas zgarniam ręką :)) a dopieszczam lekko wilgotną szmatką.

> podobny syf. Szmata, denaturat i mocne szorowanie ekranu znacznie
> poprawiało jakość obrazu. Równie starannie trzeba było czyścić okolice

Tylko po dokładnym rozładowaniu napięć! Potrafi skoczyć porządna iskra, pół
biedy, gdy tylko kopnie. Gorzej, gdy alkohol się zapali.

> iskierników na płytce kineskopu, fokus i wszystko w okolicy wysokiego
> napięcia. Jednak w tych miejscach nie przy pomocy szmaty ale pędzelkiem,
> odkurzaczem. Wybrane elementy wymagały starannego usunięcia sadzy i tu
> trzeba się było przyłożyć przy pomocy pędzelka i denaturatu.
> Sadza = węgiel = upływność = awarie układu WN, ogniskowania. Porada
> dotyczy wszystkich TV i monitorów kineskopowych.

Tylko nie zawsze da rade dostać się do środka potencjometra i tam zdjąć
syf...
Po prostu ostrożnie, alkohol może się zapalić od iskry (od iskry w
czyszczonym magnetofonie zapaliła mi się kiedyś benzyna, ugasiłem sążnistym
dmuchnięciem - miałem wyjątkowe szczęście, magnetofon przeżył nienaruszony),
ekran załatwiam raczej wilgotną szmatką, a spiryt na wyłączonym i
rozładowanym urządzeniu.
Płytki bez elementów wrażliwych, szczególnie upaprane, zmywam pod
strumieniem gorącej (bez przesady) wody z prysznica, niekiedy z drobną
pomocą odrobiny detergentu i szczotki do rąk, po czym _bardzo_dokładnie_
suszę. Obrabiam tak np. płyty główne od kompów, a syf bywa taki, że koty
kurzu niekiedy trzeba wygrzebywać ręcznie mimo wody.
No, ale płytki od Rubina, to bym raczej tak nie potraktował, bo by się
pewnie rozpadła od rozmoknięcia :) Już nawet niezależnie od elementów na
niej osadzonych...

--
Spamerzy z telefonu: 814605413 222768000 616285002 845383900 224093185
896510439 896126048
(ten ostatni palant, to mnie o 7:47 rano w piątek obudził)
(A ten przedostatni miał dla mnie "dobrą wiadomość", jehowita nawiedzony...)