entroper pisze:
> Użytkownik "Sundayman" <s...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
> news:hn5tfp$avo$1@news.onet.pl...
>
>> co do czegoś takiego http://www.viablue.de/com/silver_solder.shtml
>> Zapytano mnie mianowicie, jak się to rzeczywiście może mieć do
> normalnego
>> "ołowianego" lutu (jakościowo) ?
>> Bo ja tak patrzę i coś mam mieszane uczucia :)
>
> To jest kierunkowy lut audiofilski. Lutuje się począwszy od miejsc o
> najniższym potencjale.

Swoją drogą zabawne jest dla mnie, że ci audiofile jak mantrę powtarzają
pojęcie "opór elektryczny", co uzasadnia kupowanie idiotycznie drogich
kabli itp. Tymczasem rezystancja jest przekształceniem sygnału nie dość,
że liniowym, to jeszcze monotonicznym, czyli nie zniekształca sygnału, a
więc, w najgorszym razie, zawsze można podkręcić gałkę na wzmacniaczu
mocniej (pomijam kwestię szumów własnych wzmacniacza, ale i tak Cu czy
Al nie ma tak dużej oporności właściwej żeby była jakaś różnica w
stosunku do Ag jeśli chodzi o poziom sygnału dostarczonego do wzmacniacza).

Tymczasem jakoś żaden z tych "fachofcuff" od dźwięku nie zastanawia się
nad problemem chociażby pojemności kabla. Mogłoby się okazać, że
plastikowa skórka na kablu w większym stopniu wpływa na sygnał niż
najczystsze srebro poświęcone przez szamana w czasie pełni księżyca.
Oczywiście nie spodziewam się, żeby izolacja na kablu była zrobiona z
dielektryka, który wytwarzałby wystarczającą pojemność, ale skoro tak
troszczą się o skład chemiczny przewodnika, to aż dziwne, że pomijają
problem izolatora.

Oczywiście wiadomo dlaczego tak jest - nawet największy jełop wśród
audiofili słyszał w szkole pojęcie opór elektryczny, natomiast
reaktancja to już czysta abstrakcja.