On 14/11/2022 18:51, Ghost wrote:
>> On 13/11/2022 16:42, Ghost wrote:
>>>> Jest wręcz niezbędne posiadanie jakiejś dysfunkcji psychicznej, aby
>>>> ten zawód wykonywać.
>>> fandzolenie
>> Być moze też się łapie, nie znam nikogo z tą dysfunkcją w branży.
> sam jestes dysfunkcja w branzy

Pozwól więc, że rozwinę.

W latach 90 (a pewnie i do dzisiaj) introwertycy (a kiedyś: domatorzy)
traktowali byli jako dysfunkcyjni. Do tego stopnia, że w metodyce
szkolnej powszechne było "leczenie" tej choroby za pomocą pracy w
grupach, wycieczek integracyjnych, wymuszania wystapień publicznych itp.
Sytuacja do dzisiaj nieco się zmieniła, ale niewiele. Sam wyczytałem
wtedy w podręczniku do metodyki, jak wielkie korzyści przynosi praca w
grupach dla "nieśmiałych", w rzeczywistości będąca torturowaniem ludzi
którzy chcieli mieć święty spokój. Doświadczyłem tego boleśnie wiele
razy, a ja jestem zaledwie umiarkowanym introwertykiem.

Zaryzykuje, że dla zdecydowanej większości "normalnych" bycie
introwertykiem jest "nienormalne". Do dzisiaj, choć w mniejszym stopniu.
Ciągle obserwuje w środowisku nauczycieli brak zrozumienia i starania o
"wyleczenie".

Jednocześnie, ta cecha jest jedną z dominujących w firmach
informatycznych, szczególnie zorientowanych na programowanie. Jeśli
miałbym wskazać palcem ekstrawertyków jako programistów, to znam
jednego. Pozostali to w większości introwertycy, albo coś pośrodku.

Druga obserwajca:

Pracowałem z ludźmi z szerokiego spektum autyzmu. Od Aspergera
(widocznego w zachowaniu po sekundach) po ludzi którzy dowiedzieli się w
40 roku swojego życia, że kwalifikują się do tej ramy, choć nigdy byś
nie powiedział, no może człek miał dziwaczne hobby, jak zbieranie
starych magnetofonów i książek o krasnoludkach.

Ludzie Ci, mimo swoich dziwact, zaskakujących zainteresowań, ostracyzmu
środowiska "na zewnatrz", widocznych dysfunkcji społecznych, znakomicie
odnajdywali się, jako progoramiści. Skupienie na problemie, wąskie
zainteresowania, często techniczne, brak zbytecznego rozpraszania
siebie, przyjazne rozmowy w których nikt nie wyśmiewał ich
zainteresowań, są procentujące w firmach IT, ze wskazaniem na
programistów. Pewnie, że nie każda firma taka jest, ale wiele jest.

Po blisko 20 latach w tym środowisku zaryzykuje, że ilość "normalnych"
których spotkałem, była bliska zeru. Oczywiście "normalnych" w/g
aktualnych norm społecznych, czyli "piwo, kanapa, mecz, grzebanie w
majtkach".

Mało też znam ludzi wypalonych. To troche zaskakujące, bo w/g histerii
mediów, powinni już dawno powiesić sie z depresji. A oni dalej pchają
jakiś wózek, mają z tego trochę radochy i ogólnie wygla na to że łączą
pracę z przyjemnością. No i kto normalny mógłby wytrzymać przez 20 lat
stukajac w klawisze? Nikt. Siła rzeczy, pracują tam głównie nienormalni.
być może własnie ta cecha, "nienormalność" pozwala im trwać na
stanowsku, kiedy "normalny" zmienił by już pracę 40 razy.

Dlatego wymagana jest jakaś dysfunkcja psychiczna. W oczach suwerena,
oczywiście. Bo dla mnie to ludzie całkiem normalni, ale to dlatego, że
ja też nienormalny jestem.

Ponadto, co najważniejsze, jeśli wyjaśnisz komuś na ulicy co robisz na
codzień, np. "muszę zabić te dzieci w kontenerze i znaleźć sobie inne"
to nazwie Cie nienormalnym. I słusznie.