Sebastian Biały wrote:

> Dzieki korelowaniu z modelem mozesz sobie to poludnie wykryć z
> dokładnością dowolnie wysoka posiadając jedną foto umieszczoną dowolnie
> i odporną na zabrudzenia (w sensie że jak się zabrudzi to dalej bedzie
> dzialać dobrze). Cala zabawa polega na tym że to o której jest 12
> pochodzi z modelu matematycznego a *NIE* z obserwacji. Obserwacje slużą
> tylko do delikatnych korekcji modelu a model popędzany jest z RTC.

Podobnej sztuczki gdzie indziej używam do wykrywania przejścia przez
zero. Z lektury Internetu wynika, że nikt poważny nie bawi się w
analizowanie przebiegu sieciowego (transoptorkiem czy innym podobnym
badziewiem), tylko się robi NCO z generatorem kwadraturowym i położenie
zera się *wylicza* metodami korelacyjnymi. Nawet zwykłe PLL jest za
słabe, jednym z dobrych rozwiązań jest Enhanced PLL (właśnie to
stosuję). Wymaga dużo MIPSów, ale MIPSy były, więc... :-)

Szatan się dosynchronizowuje do sieci w ułamku cyklu i działa dobrze
przy poziomie zniekształceń, przy których sygnał wejściowy nie
przypomina sinusa, a także jest odporny na skoki fazy. Miłej lektury:

www.iject.org/vol34/2/atul2.pdf

Wczoraj z kolei wyczytałem o człowieku, który odbiera DCF metodą
korelacyjną, traktując sygnał wejściowy jako słowo kodowe o okresie
400 lat i zamiast demodulować sygnał, bawiąc w jakieś detekcje
parzystości itp. standardowe metody, to się po prostu dosynchronizowuje
do znanego sobie wzorca metodą maximal likelihood. Trzeba będzie
poszukać dobrej implementacji FFT. :-)

Pozdrawiam, Piotr