"Atlantis" <m...@w...pl> wrote in message
news:m5aoch$9hq$1@portraits.wsisiz.edu.pl...
> Powoli zabieram się w końcu za prosty system automatyki domowej.

Dla siebie? Do swojego domu? 1-2 sztuki?
Czy jako produkt komercyjny? Do seryjnej produkcji?

> Zacznę od jednego modułu z interfejsem sieciowym (Ethernet),

Czemu nie pozbędziesz się już na wstępie jednego z kabli i nie dasz wifi lub
bt?

> kilku DS18B20 na kilkunastometrowej magistrali 1-wire (tutaj też będzie
> izolowany interfejs).

Znowu kable - robisz projekt w latach 80? 90 XX wieku?
Mamy XXI wiek od dobrych 14 lat... :-) Warto aby projekt z XXI wieku był!
Jest naprawdę bardzo dużo opcji bezprzewodowych do wyboru.
Twój projekt śmierdzi antykiem a jeszcze nie powstał: ethernet? transoptory?
Kilkunastometrowe izolowane magistrale 1-wire? Powaliło Cię? :-))
Kto będzie ciągnął te kable? Będziesz kuł ściany? Czy prowadził rynienki?

> Oczywiście w przypadku takiej konstrukcji ważna jest niezawodność.
> Układ powinien po zamontowaniu działać długimi latami (najlepiej
> dekadami) bez konieczności serwisowania.

I dlatego dziwne wydaje się w tym kontekście Twoje pytanie numer 3)
gdzie zastanawiasz się czy pokrycie ścieżek nie utrudni serwisowania :-)

> I tutaj pojawia się pytanie zasadnicze: co
> zrobić, żeby jak najbardziej zminimalizować ryzyko awarii?

Tu aby Ci dobrze odpowiedzieć na to pytanie ważna jest Twoja
odpowiedź na moje pierwsze pytanie: czy to projekt urządzenia
dla Ciebie, w wersji jednostkowej, czy planujesz tego natłuc miliony?

> 1) Kondensatory. Raczej unikam stosowania klasycznych elektrolitów,
> które po jakimś czasie mają tendencję do puchnięcia i wysychania. Jeśli
> tylko jest to możliwe, w tej chwili korzystam z tantali w wersji SMD.
> Tylko jak to właściwie jest z ich trwałością? Może tam, gdzie na linii
> zasilania trzeba dać kilka-kilkanaście uF równie dobrze sprawdziłby się
> kondensator monolityczny SMD? Ktoś tu chyba kiedyś pisał, że pod
> względem ESR tak naprawdę nie ustępują one tantalom...

Ma się rozumieć że ceramiczne. Tantale to znowu lata 70-80 :-)))

> 2) Zasilanie. Przede wszystkim mam tutaj na myśli zintegrowane,
> miniaturowe przetworniczki do izolowanych interfejsów. Mają one jakąś
> tendencję do psucia się, czy raczej można je uznać za mało awaryjne
> elementy?

Wszystko się ma prawo popsuć a jak często faktycznie się psuje
zależy od tego jak zostało zaprojektowane, inaczej jakie kryteria
używa się do projektowania. Niektóre kryteria są ze sobą sprzeczne.
Np. niezawodność może ucierpieć gdy priorytet weźmie w projekcie
miniaturyzacja i ograniczenie ceny. Czasem lepszy dławik z grubszego
drutu na większym rdzeniu, który się nie będzie grzał dłużej popracuje
niż za bardzo zminiaturyzowany, pracujący na krawędzi wytrzymałości
aby się ledwie zmieścił w obrys standardowej przetworniczki 2x2cm.
To samo jeśli chodzi o elementy krzemowe, zwłaszcza te wymagające
lepszego chłodzenia radiatorami - oszczędność miejsca zwykle kończy
się tym, że element pracuje w wyższej temepraturze, bez przewiewu
i szybciej kończy swój żywot niż element zaprojektowany w większej
ilości miejsca, z większym radiatorem, bez kryterium "ma być mikro-".

> 3) Izolowanie ścieżek. Warto pokryć spód płytki jakimś plastikiem 70,
> czy raczej tego nie robić? Z jednej strony jest to doskonałe
> zabezpieczenie przed kurzem i wilgocią (a w dodatku zwiększa stopień
> izolacji pomiędzy ścieżkami). Z drugiej mocno utrudnia potencjalną
> naprawę...

Projektujesz coś, co ma działać 15 lat bez naprawy.
Zapewniam Cię, że jak do prostej naprawy będziesz musiał zdrapać
1/2 cm^2 powierzchni to sobie poradzisz. A po 15 latach dłuższa
naprawa nie ma sensu, lepiej wziąć nowe urządzenie z półki...

> 4) Może któreś z części układu warto wykonać w postaci odłączanych
> modułów? Transoptory i optotriaki planuję zamontować w podstawkach. Może
> powinienem także zmontować na osobnej płytce izolowany interfejs 1-wire?
> To samo z zasilaczem - wedle obecnej koncepcji ma to być osobny moduł.

Absolutkie NIE dla wszelakich podstawek! Zwariowałeś?

Sam stawiasz sprzeczne założenia: budujesz układ który ma być niezawodny
i pracować bez awarii przez 15 lat to musisz poświęcić tu na ołtarzu tej
niezawodności trochę serwisowalności - Ty zaczynasz bać się tego, że
niewygodnie Ci będzie coś wymienić, tak jak byś planował wymieniać ten
moduł dwa razy dziennie...

Podstawka, każdy dodany punkt styku, to proszenie się o trudną do
wychwycenia
usterkę która na dodatek będzie pojawiać się i znikać w losowych momentach.
Nawet wtedy jak wydasz ogromny majątek na precyzyjne, toczone i złocone
podstawki. A jak pójdziesz w tanią tandetę z cynowanymi czy nawet
srebrzonymi
stykami to po prostu zapomnij zwłaszcza w rejonie przemysłowym gdzie
w powietrzu masz mnóstwo tlenków siarki i azotu korodujących srebro... :-)

Wszystko lutujemy, bardzo starannie, czyścimy dokładnie topnik bo koroduje
zwykle ścieżki jeśli niedokładnie umyty i zabezpieczamy płytkę lakierem tak
dobrze aby można było ją potem umyć nawet pod kranem z wodą bez szkody
dla urządzenia i wtedy dopiero możemy spać spokojnie gdy ktoś taki moduł
zamontuje w pobliżu kuchennego piekarnika ziejącego parą wodną która się
nam skropli na zakurzonej ścieżce.