Po głębokim namyśle Eneuel Leszek Ciszewski napisał w Friday 26 of May
2017 13:17:

> PeCet to DOS i Win, nie inne systemy bezpośrednie.

Pecet, to konstrukcja sprzętowa komputera osobistego opracowana
przez firmę IBM i licencjonowana każdemu, kto chciał kupić na nią
licencję. Obecnie spotykana tylko w muzeach, bo to, co mamy na
biurkach, to efekt prawie 40 lat rozwoju tej architektury, która z
pierwowzorem ma bardzo niewiele wspólnego.

DOS - jak sam zauważyłeś, to w największej ogólności każdy
system operacyjny, który korzysta z dysków. Ale rzeczywiście, obecnie
najczęściej tę nazwę stosuje się do linii rozwojowych systemów IBM PC
DOS, MS DOS oraz ich klonów, jak DR DOS, FreeDOS, OpenDOS itp.

Windows - to nazwa całej rodziny systemów o bardzo różnej
architekturze wewnętrznej i sposobie działania, które różnią się od
siebie niemal tak bardzo, jak DOS i Linux, a które mają wspólną
głównie nazwę i producenta.

Nie rozumiem określenia "systemy bezpośrednie". Linux jest w
takim samym stopniu systemem "pecetowym", co Windows, a jego pierwsze
wersje były opracowane na ówczesną platformę PC - tyle, że był
wzorowany na Uniksie, a nie na koncepcjach z DEC VMS (jak Windows NT).
Tym bardziej pecetowym systemem jest OS/2, którego pierwsze wersje
były opracowane wspólnie przez IBM i Microsoft (dokładnie tak samo,
jak PC/MS DOS), tyle, że potem był rozwijany osobno przez IBM (OS/2
2.0 i potem OS/2 WARP) i Microsoft (NT OS/2 szerzej znany jako Windows
NT z kontynuacją "kliencką" w postacji Windows XP).

> Obok samych słów jest ich kontekst,

Co nie zmienia prostego faktu, że jak ktoś myli tablicę
partycji, partycję, system plików i metadane systemu plików, to
powinien się douczyć, a nie zasłaniać kontekstami.

> Nazywam niepoprawnie (może kiedyś było to nazewnictwo poprawne,
> a może lokalnie jest ono teraz poprawne i być może kiedyś będzie
> poprawne globalnie

Tablica partycji zawsze była tablicą partycji i raczej ta nazwa
się nie zmieni, co najwyżej odejdzie w niepamięć razem z tą koncepcją
zarządzania pamięciami masowymi.

Partycja dyskowa zawsze była partycją dyskową i raczej ta nazwa
się nie zmieni, co najwyżej odejdzie w niepamięć razem z tą koncepcją
zarządzania pamięciami masowymi.

System plików zawsze był systemem plików, choć rzeczywiście w
świecie dosowców używało się pojęcia "sformatowana partycja" albo
"sformatowany dysk", głównie ze względu na ograniczenia systemu
operacyjnego.

Metadane systemu plików z tego co wiem, zawsze były metadanymi
systemu plików.

> rozumiem to, co nazywam, podczas gdy Ty chyba słyszałeś ;)

Jeżeli Ty rozumiesz, co masz na myśli, a inni Ciebie nie
rozumieją, to znaczy, że powinieneś przemyśleć swój sposób
komunikacji.

>> PS. Jeśli dobrze rozumiem Twoje podejście, to nie można uznać
>> Windowsów w żadnej wersji za rodzimy system na IBM PC, bo w
>> momencie powstawiania IBM PC Windowsy nie istniały,
>
> IBM PC to czyjaś własność intelektualna.
> Podobnie z DOSem i Win.

No i co z tego? Każdy produkt ludzkiej myśli jest czyjąś
własnością intelektualną. Tyle, że konstrukcja IBM PC nigdy nie była
robiona z myślą o pracy z jednym tylko systemem operacyjnym. Dowód
chwilowo pominę, ale jest on oczywisty.

>> a nawet nie dałyby się w
>> żaden sposób na nim uruchomić - choćby dlatego, że nawet w
>> najprostszych wersjach wymagały więcej, niż 640 MB RAM. :D
>
> - Ograniczenie 640 KB

Dobra, przyłapałeś mnie. ;) 27:1. ;)

> dotyczyło DOSa, nie PC.

Niestety, znowu pudło.
Ograniczenie RAM do 640 KB było skutkiem kilku decyzji
projektowych podjętych przez IBM w czasach, kiedy komputery z tej
rodziny miały 16-64 kB, więc wydawało się, że nikt nigdy nie będzie
potrzebował więcej, niż 640 kB ((C) Bill Gates podobno). W
szczególności była to decyzja o przydzieleniu przestrzeni adresowej
pamięci z przedziału 640kB-1MB do obsługi ROM i karty rozszerzeń oraz
o adresowaniu RAM od adresu 0. Gdyby, podobnie jak w większości
ówczesnych konstrukcji, zarezerwowano na ROM (i karty) adresy od 0 do
384 kB, problemu by nie było, bo w przestrzeni adresowej RAM nie
byłoby "dziury" wymagającej specjalnego obsłużenia. Sposób zarządzania
pamięcią w MS/PC-DOS był wtórny w stosunku do rozwiązań sprzętowych.

Na to się nałożyło ograniczenie procesora 8088 do adresowania 1
MB przestrzeni adresowej pamięci operacyjnej, a potem sprawy się
popruły na kolejnych próbach zachowania kompatybilności z istniejącym
oprogramowaniem w kolejnych liniach procesorów.

> - CPU stosowane w PC miały także tryb chroniony
> pamięci wirtualnej, gdzie granicy tej nie było
> (była w innym miejscu)

Jeżeli mówimy o oryginalnej architekturze IBM PC, to jest to
nieprawda. Tryb chroniony wprowadzono dopiero w procesorze 80286,
czyli IBM PC/AT - przy czym początkowo był on wykorzystywany głównie
do obługi EMS i XMS w DOS. Dopiero pojawienie się procesorów 80386
umożliwiło szersze wykorzystanie trybu chronionego (OS/2, kilka lat
później Windows 3.0 i zaraz potem Linux).



--
Pozdrawiam,

(js).

PS. Odpowiadając bezpośrednio proszę usunąć minus wraz ze wszystkimi
kolejnymi literami.