W dniu 2014-11-09 00:54, Dariusz K. Ładziak pisze:
> Paweł Pawłowicz pisze:
>> W dniu 2014-11-07 19:21, Dariusz K. Ładziak pisze:
>>
>>> Kwas karo faktycznie jest łatwy w odzysku, regeneracja śmiesznie prosta.
>>> Niestety kwas karo bąbelkuje podczas trawienia

W co najwyżej 10% roztworze kwasu siarkowego i nadtlenku wodoru to
raczej mieszanina kwasu siarkowego i nadtlenku, kwas Caro (od nazwiska)
chyba tylko przy wysokich stężeniach. Ale upierał się nie będę.

>> I od tego właśnie stabilizator. Z tą śmieszną prostotą trochę
>> przesadziłeś, jednak przynajmniej miareczkować trzeba umieć.

Stabilizator działa rewelacyjnie. Jego skuteczność sprawdzało się
dodając do próbki roztwór siarczanu żelaza (III). Jeżeli po półgodzinnym
ogrzewaniu próbki do 82C zawartość nadtlenku w próbce spadała o więcej
niż 1% (czyli na przykład z 8% do mniej niż 7%) dodawało się stabilizatora.

>>> Najlepszą daje chlorek żelaza z moderatorami - tyle ze paskudzi
>>> wszystko dookoła, regeneracja jest trudna i prowadzi do produkcji
>>> kolejnych ilości chlorku...
>>
>> Święta prawda.
>
> W chlorku żelaza z moderatorem w postaci żelatyny prowadziłem
> kontrolowane trawienie ze skokiem szerokości ścieżki na kolejnych
> maskach co 50 mikrometrów i ze stopniowaniem co mniej więcej 15
> mikrometrów - z każdej maski trzy różne warianty trawienia. Ale linię
> paskową z VSWR=1.05 (łącznie z przejściem na gniazda N) wytrawiłem...

Od biedy można regenerować stężonym kwasem azotowym, w amatorskich
warunkach bardzo skuteczne. Ale 50 um to już raczej tym nie wyrobisz...

P.P.