W dniu 2012-12-02 13:15, J.F. pisze:

> Na PWr bylo podobnie. Dobrze ze choc jedno laboratorium wygladalo tak ze
> "na stolach jest aparatura, kabelki z krokodylkami, dzis mierzymy ch-ki
> tranzystora, tu macie pudelko rezystorow i tranzystorow, laczcie sobie
> sami".
>
> Na innych .. przygotowane "stanowisko", a potem elektronik nie wie jak
> opornik wyglada...

gdy ja studiowałem elektronikę na PWr to zabawa z lutownicą w ręku była
w zasadzie tylko w domu, podczas realizacji projektów. W labach
zazwyczaj były jakieś gotowe makiety, choć i bywało, że trzeba było
sobie samemu układ pomiarowy połączyć, aczkolwiek bez użycia lutownicy.
Natomiast gdy pracowałem na PWr, to studenci na "moim" wydziale
(nieelektronicznym - W11) mieli projekty elektroniczne, które musieli na
zajęciach opracować, policzyć, zmontować/polutować i
przetestować/pomierzyć. Również prace dyplomowe często były u nas z
gatunku "praktyczno-elektronicznych" oraz
"praktyczno-elektroniczno-mechanicznych" (współpraca z kolegami z
Wydziału Mechanicznego). Problem z pracami praktycznymi natomiast
pojawił się dość poważny po wejściu "strategii lizbońskiej". Oprócz
uwarunkowań formalnych osoba kończąca studia magisterskie jednak ma
więcej wiedzy i dużo więcej czasu na wykonanie pracy niż osoba na
studiach inżynierskich.
Oprócz tego funkcjonują obecnie na PWr całkiem prężnie koła
zainteresowań. Krótko mówiąc - jeśli tylko ktoś naprawdę chce, to
praktyczną zabawę z elektroniką na uczelni sobie znajdzie.

--
Pozdr.
Michał