ACMM-033 napisało:

> I to należy nazwać po imieniu, a przede wszystkim o tym mówić, pamiętać.
> Moja mama podczas wojny była świadkiem, jak jeden niemiec zrobił coś
> strasznego, czeo nawet nie powtórzę, bo to zbyt drastyczne.
> Ukraińcy - też był problem pewien, powiedzmy.
> Ściślej, tak, o banderówców chodzi. Że zabijali naszych.
> Nigdy jednak nie posunęła się do nazwania ich hitlersynami, czy
> bandersynami.
> Po prostu nie lubi tych nacji, jak każdy z nas ma prawo nie lubić.
[...]
> Moja mama jest z Wilna, czyli Kresy. To jest specyficzna społeczność.
> Honorowa i nie kopie leżącego, ale o swoje upomnieć się potrafi.
> I na tym na razie poprzestańmy.

Nie, jeszcze jedno zostało. Proszę mamie przekzać w moim imieniu wyrazy
szacunku. Takie, jak należą się ludziom wysokiej kultury. Mało ostatnio
takich. A może po prostu ich nie widać w tym krzyku dookoła.

--
Jarek