Użytkownik "Jarosław Sokołowski" napisał w wiadomości grup
dyskusyjnych:s...@f...lasek.waw.p
l...
Pan Dawid Rutkowski napisał:
>>>>> To tak jak z ostatnim egzemplarzem Odry 1305, który pracował w
>>>>> PKP.
>>>>> Pod koniec żywota nie działay już czytniki kart perforowanych,
>>>>> zostały zastąpione emulującymi je pecetami. Te pod każdym
>>>>> względem,
>>>>> mocy CPU i wielkości RAM, przewyższały jednostkę, której
>>>>> peryferia
>>>>> zastępowały.
>>
>>> Soft to emulacji szeregowej transmisji znakowej to co innego.
>
>> To jakim interfejsem były podłączane te czytniki kart do Odry?

>Jakiś grubaśny kabel tam był, ale co w środku -- tego nie wiem.
>We wcześniejszych komputerach komunikacja z wszelkimi peryferiami
>była dalekopisowa.

Jestes pewien ?

Numerkow nie pomne, ale Odra dalekopisy obslugiwala.
Ale to chyba bardziej rozwinieta wersja, bo wielodostep to juz wyzszy
poziom rozwoju.
Wczesniejsze to przetwarzanie wsadowe.
Chyba, ze o jakis bardzo pierwszych piszesz, gdy z dostepnych
peryferiow jeszcze nie bylo, a najprosciej bylo dalekopis
zaadaptowac.

Tak swoja droga - w latach 80-tych mialem na laboratorium czytnik
tasiemki perforowanej, ktory musial byc z lat poprzednich.
Niewielka skrzyneczka, ze zlaczem "wojskowym", tzn wielopinowym,
okraglym zakrecanym.

Proste to bylo do bolu - silnik krecil caly czas gladką rolkę,
elektromagnes dociskal tasme do rolki i powodowal przesuw,
przetwarzania w srodku zadnego chyba nie bylo, tylko wzmacniacze,
a sygnal strobu generowal fototranzystor czytajacy te male dziurki na
srodku (nie calkiem) tasmy.
Czyli tez asynchroniczne calkowicie.

Do czego to moglo byc uzywane ?
PDP/SM4 takie madre, czy jakis wojskowe komputery ?
Bo chyba nie Odra ?

J.