Rozumiem Twoją desperację, ale obawiam się, że do rozwiązania problemu
nie tędy droga. Choć już pewnie mijasz się z sąsiadem wielkim łukiem, to
jednak rozwiązanie powinno się odbyć z jego udziałem. Żeby dzieci rosły,
muszą być w ruchu. Nikt nie podejmie żadnych kroków zabraniających im
tego. Warto podjąć jeszcze jedną próbę rozmowy z sąsiadem. Najlepiej
przełamać się i zaprosić go do siebie - wtedy łatwiej i spokojniej się
rozmawia. Jeśli przyjdzie, zgodzić się z nim, że dzieci muszą biegać. Ale
zaproponować, że kupisz mu dywan, a on tylko go rozłoży. Są szanse, że
sam go kupi. Jeśli nie widzisz możliwości swojej dalszej rozmowy z nim,
poproś kogoś ze znajomych, aby w Twoim imieniu przeprowadził taką
rozmowę. W ostateczności uruchom spółdzielnię mieszkaniową - powinna w
niej być jakaś komisja rozjemcza (przynajmniej dawniej były).
Radzę raczej powtarzać swoje starania o zapewnienie spokoju, niż chwytać
się metod złośliwych. Bo to drugie na ogół wywołuje dodatnie sprzężenie
zwrotne i z reguły nie prowadzi do dobrych rezultatów w kontaktach
sąsiedzkich.

A.