Dodam jeszcze tylko, że najprawdopodobniej szyfrowanie mogłoby się odbywać również w
blokach 64-bitowych lub nawet 32-bitowych. A zatem podobne obliczenia wystarczy
oszacować dla 64 iteracji, zaczynając od liczby 2^64-5 albo dla 32 iteracji
zaczynając od liczby 2^32-5.

Przyjąłem bloki 128-bitowe, ponieważ są one współcześnie standardem. Według mojej
wiedzy nie są one jednak koniecznością i większość symetrycznych szyfrów blokowych
używa tak dużych bloków z konieczności, bowiem mają one ścisły związek z rozmiarem
ich kluczy. Klucze zaś muszą być współcześnie duże, minimum 128-bitowe, aby
zapewniały bezpieczeństwo. W moim algorytmie jednak można zastosować nawet klucz
256-bitowy, zaś szyfrowanie może odbywać się w praktycznie dowolnie małych blokach.

Nie mogą być one jednak za małe. Dla bloków 128-bitowych wszystkie możliwe wektory
binarne o 128 cyfrach można ułożyć na 128! sposobów, czyli 3,86*10^215. Zaś dla
przypadku bloków 64-bitowych można to zrobić na 64!=1,27*10^89. To wciąż znacznie
więcej możliwych sposobów, niż liczba możliwych 128-bitowych kluczy. To również
nieosiągalne do odtworzenia ilości dla kogoś kto podsłuchiwałby transmisje (w celu
odtworzenia permutacji, którą realizuje algorytm), czy w ogóle kogoś, kto chciałby
pomieścić tak ogromne permutacje na dysku. Wydaje się zatem, że bez utraty
bezpieczeństwa można szyfrować również w krótszych blokach (choć muszę jeszcze
zgłębić ten temat).

A to by oznaczało, że mój algorytm mógłby być najszybszym algorytmem na świecie, bo
prawdopodobnie obliczenia dla przypadku n=64 będą o rząd lub kilka rzędów wielkości
szybsze.