Pan Mirek napisał:

> No to teraz trudniejsze: najstarsze radyjko jakie pamiętam - plastikowa
> obudowa, pół żółta (kremowa?), pół szara (biała?), chyba na baterie R20,
> charakterystyczna była podstawka z drutu w kształcie trójkąta, którą
> przykręcało się do obudowy i radyjko stawiało się na tym, albo bez tego
> drutu nosiło się w skórzanym pokrowcu przypominającym tornister, z
> prostokątnym okienkiem na głośnik. To było bardzo stare - na pewno
> jeszcze tranzystory germanowe i produkcja też ZSRR.

Z opisu wygląda trochę jak "Koliber". Ale tam baterie były mniejsze.
Chociaż i tak nie szło dostać w kiosku żadnych, najłatwiej było
o płaskie. Więc się je przyczepiało gumką od weków z tyłu do radia.
Było kilka różnych modeli ruskich prijomników w skórzanym furerale.
Ale okienko miały przeważnie okrągłe, przeznaczone na skalę. Na
głośnik powycinana były małe dziurki na kształt siatki.

Jarek

--
Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma,
Bo czy warto po świecie się tłuc?
Pełna miska i radio "Poemat"
Zamiast płaczu, co zrywał się z płuc.