Dnia 25-11-2011 o 03:14 Remek napisał na pl.comp.pecet:

> Ja napisałem, że "były takie wspaniałe"? BYły dobre na swój czas.

> Proponuję dyskusje spokojną, poważną i mertytoryczną. W przeciwnym
> razie wyladujesz w blacklist.

Nie prowadziłeś dyskusji poważnej i merytorycznej, więc proszę nie
strzelać fochów i straszyć blacklistami.

> Do rzeczy. Po okresie przewagi AMD Intel wypuścił Pentium 4 i tym
> momencie AMD nie nadążył. Szczególnie kiedy pojawiły się wersje z
> wielowątkowością i dwoma procesorami logicznymi. AMD nie nadążając za
> zegarem
> uzyskiwał wydajność optymalizacją instrukcji. Oznakowaniw nawiązywało do
> zegara
> Intela, a faktyczne taktowanie było kilkanaście % niższe. I ta sytuacja
> pogłębiała się.

Za wikipedią:
Wydajność Athlona XP była wyliczana na podstawie systemu PR rating, który
porównywał wydajność XP do Pentium 4. Ponieważ Athlon XP miał wyższy
stosunek IPC niż Pentium 4 (i około 10% wyższy niż Thunderbird), był
bardziej wydajny pomimo niższych częstotliwości taktowania.

> Szczególnie po pojawieniu się P4 2,6 GHz i wyżej z hyper
> threadingiem, który świetnie sprawdzał się w procesorożernych
> aplikacjach. Np.
> konwersja pliku multimedialnego trwała na Pemtium jakieś 25% krócej, niż
> na
> Athlonie o podobnej teoretycznie wydajności. A jeśli w tle był odpalony
> inny
> zasobożerny proces to na AMD była już masakra. Dla mnie niemałe
> znaczenia miało

W czasach Pentium 4, Hyper-Threading dla zwykłego użytkownika nie miał
praktycznie żadnego znaczenia. Do obsługi tegoż, potrzeba wsparcia nie
tylko systemu operacyjnego (w2k nie osługiwał tego), ale również potrzebne
jest oprogramowania obsługującego tę technologię. W tym czasie
oprogramowania takiego po prostu było bardzo mało.

Ciągle się to oczywiście poprawia. Ja osobiście wolę jednak procesory z
fizycznymi rdzeniami, a nie atrapą. W ten sam sposób poprawia się również
dostęp 64 bitowych aplikacji.
Ponadto nie wiem czy zauważyłeś, ale Intel również nie wiadomo dlaczego
zaimplementował te niepotrzebne 64-bitowe instrukcje w swoich procesorach.

Ponadto za Wikipedią:
W chwili gdy Intel Pentium 4 3.06 GHz HT wszedł do użycia dla niektórych
programistów specyficznych aplikacji problemem było podjęcie decyzji czy
zaimplementować obsługę nowej technologii w swoich programach[9], ponieważ
niektórzy z nich wciąż testowali swoje programy przy użyciu systemów
operacyjnych, które nie były optymalizowane do obsługi technologii
Hyper-threading (np. Windows 2000), oraz to, że w tamtym czasie większość
komputerów była wyposażona w procesory jednowątkowe.

> również znacznie mniejsze zużycie energi przez P4. Oczywiście czas P4
> już minął,
> bo świat nie stoi w miejscu.

Za wikipedią:
W roku 2006 technologia wielowątkowości współbieżnej została skrytykowana
za nadmierne zużycie energii. Na przykład konsorcjum specjalizujące się w
produkcji układów niskoprądowych ARM opublikowało informację, że
zastosowanie technologii wielowątkowej w maszynach wieloprocesorowych SMT
potrafi zużyć do 46% więcej energii niż rozwiązania procesorów
dwurdzeniowych. Co więcej konsorcjum to stwierdziło, że zastosowanie
technologii wielowątkowej w maszynach wieloprocesorowych SMT powoduje
wzrost o 42% ilości dostępu do pamięci cache (cache thrashing) podczas
gdy rozwiązania dwurdzeniowe (Dual Core) powodują spadek występowania
tego niekorzystnego zjawiska o 37%

Intel wreszcie uznał, że droga zwiększania taktowania procesora jest
jednak niedobra, gdyż przyrost wydajności jest zbyt mały w porównaniu ze
wzrostem poboru energii i porzucił "NetBurst" wprowadzając nową
architekturę. Jeden z ostatnich, a może i ostatni jednordzeniowy Procesor
Intela P4 zużywał ok 150W energii.

Chyba starczy.
Jak może zauważyłeś, ja swoje doświadczenie staram się uzupełniać
powszechnie dostępną wiedzą. Oczywiście nie twierdzę, że Wikipedia jest
wyrocznią, niemniej z powyższymi cytatami się zgadzam, ponieważ pamiętam
tamte czasy.


--
WiesłaW
Opera Mail