Pan JaNus napisał:

>> Przyjmuję do siebie grzeczną uwagę
> Hm, dzięki za podniesienie poziomu, w stronę bardziej kulturalną.
> Wszak moja uwaga była jednak nieco opryskliwa :)

Nawet przy wódce trzeba z kulturą. A może zwłaszcza.

>> Mógłbym się dowiedzieć czegoś więcej na temat babcinej techologii
>> "robienia koniaku"?
> Niestety, potomnym szczegółów nie przekazała. Wiem tyle, że prócz
> śliwek (dla smaku) wchodziła tam herbata (dla koloru). A co jeszcze,
> to już zero info!

Dodatek dla smaku, dodatek dla koloru -- to wyczerpuje znamiona bycia
nalewką. Intuicja wiodła mnie w dobrym kierunku.

O podróbach koniaku przez barwienie (np. bejcą do drewna) i dosmradzanie
dowolnego spirytu wiele słyszałem w latach dziewięćdziesiątych. Ale wtedy
było to domeną mafii, a nie babć.

> Natomiast całkiem udatnie koniak naśladować może bimberek, no, ale
> tylko taki z najwyższej półki.

Albo najniższej, piwnicznej. To wymaga leżakowania w drewnie. I nie
będzie udawaniem, jeśli pominąć nazwę.

> Nigdzie nie mogę kupić śliwowicy, choć podobno (tak twierdzi Wiki)
> produkuje ją Polmos Toruń. Jest jeszcze Łącka, ale trudno trafić.

W Łącku można u jednego z wielu producentów. W okolicach też. Ten
proceder wciąż nie jest uregulowany prawnie, ale jest. W całkiem
legalną i dobrą można zaopatrzyć się w Slawonii (połnocny wschód
Chowracji, między Zagrzebiem a Vukovarem).

> Podobno znak firmowy "Złota jesień" i "Złota reneta" został wykupiony
> przez Francuzów, właścicieli znaku "calvados" - tylko po to, aby je
> udupić. Wstrętne Żabojady!

Nie można za wszystko winić Francuzów. Myśmy nigdzy nie potrafili
tego potencjału wykorzystać. A jabłek ci u nas dostatek. Tyle że
proces wymaga czasu i kultury produkcji. U nas liczy się tylko
czyściocha rektyfikowana w błyskawicznym tempie i od razu lana do
flachy.

Jarek

--
Na lwy by -- na gorący Czarny Ląd!
Na lwy by -- gdyby nieco bliżej stąd.
Wziąłby człowiek amunicję, eksportową śliwowicję
Drzwi opatrzyłby w inskrypcję: "Przedsięwzięto ekspedycję".