W dniu 2019-08-26 o 12:47, robot pisze:

>>>> Przyjmuję do siebie grzeczną uwagę
>>> Hm, dzięki za podniesienie poziomu, w stronę bardziej kulturalną.
>>> Wszak moja uwaga była jednak nieco opryskliwa   :)
>>
>> Nawet przy wódce trzeba z kulturą. A może zwłaszcza.
>>
>>>> Mógłbym się dowiedzieć czegoś więcej na temat babcinej techologii
>>>> "robienia koniaku"?
>>> Niestety, potomnym szczegółów nie przekazała. Wiem tyle, że prócz
>>> śliwek (dla smaku) wchodziła tam herbata (dla koloru). A co jeszcze,
>>> to już zero info!
>>
>> Dodatek dla smaku, dodatek dla koloru -- to wyczerpuje znamiona bycia
>> nalewką. Intuicja wiodła mnie w dobrym kierunku.
>>
>> O podróbach koniaku przez barwienie (np. bejcą do drewna) i dosmradzanie
>> dowolnego spirytu wiele słyszałem w latach dziewięćdziesiątych. Ale wtedy
>> było to domeną mafii, a nie babć.

To chyba na skalę przemysłową.
Na skalę domową dwie czy trzy rodzynki i szczypta herbaty na flaszkę.

>>> Natomiast całkiem udatnie koniak naśladować może bimberek, no, ale
>>> tylko taki z najwyższej półki.
>>
>> Albo najniższej, piwnicznej. To wymaga leżakowania w drewnie. I nie
>> będzie udawaniem, jeśli pominąć nazwę.
>>
> No ale zaraz. Koniak się robi przez destylacje wina z winogron. To co to
> ma wspólnego z bimbrem?

Koniak z bimbrem ma wspólny smak i zapach.
Drożdżami czuć. :-)


Pozdrawiam