Pan Krzysztof Halasa napisał:

>> No to znowu muszę zapytać: ten dostęp przez modem, to do terminala,
>> czy przez TCP/IP.
>
> Widocznie nie napisałem jasno. Używało się np. programu telix (DOSowego
> emulatora terminala VT52 itp.), łącząc się przez modem z komputerem,
> który był podłączony do Internetu.

No to teraz już jasne. Zresztą tak właśnie przypuszczałem. O programie
Telix też mógłbym długo, choć już nie zawsze ze wszystkimi szczegółami.
Bo to nie ja, lecz koledzy oskryptowali go tak, żeby jak najsprawniej,
najszybciej i najtaniej wymieniał pliki między dwoma komputerami
z modemami. Salt się ten język stkryptowy nazywał. Pliki z tekstami
albo skanowanymi zdjęciami. A przydawało się to na przykład gdy padał
Związek Radziecki, a potem Janajew robił pucz w Moskwie.

> Sama końcówka DOSowska nie miała TCP/IP, bo i po co?

Jak to po co? Choćby po to, żeby zrobić słynne (w tej dyskusji) FTP.
Inaczej po co je w ogóle zapuszczać -- lepiej jak to co potrzeba samo
przyjdzie na konto, a Telix posłuży tylko do przetransmitowania przez
zmodem.

> Tamte komputery typowo nie udostępniały żadnego PPP ani np. SLIPa

Ach SLIP, dobrze pamiętam. Tylko dzięki temu, że wiedziałem co to takie
i potrafiłem zrobić serwer ze SLIPem, to wszyscy klienci z całej Polski
z komputerami Apple trafiali do nas. Tamten system na początku w ogóle
nie wiedział co to PPP.

>> A jakim trzeba być, żeby myśleć, że możliwość zadzwonienia modemem na
>> zagraniczny numer, to jest "dostęp do Internetu"?
>
> No a co to jest w takim razie?

Zdalny dostęp do komputera, na którym są usługi internetowe.

> A czy np. możliwość zadzwonienia do PLEARNu (nie pamiętam już jak się
> nazywał ten koncentrator w NASK, jakaś kolejna postać z Tolkiena chyba)

Gandalf.

> to był "dostęp do BITNETu"?

Nie, to był dostęp do PLEARNu. A PLEARN miał dostęp do BITNETu.

> I czym zasadniczym się to różni od dostępu na miejscu w CIUWie?

W praktyce, to wygodą. Prawdziwy terminal z prawdziwą klawiaturą vs.
nędzna emulacja dalekopisu. A tak w brdziej suchym ujęciu, to niczym.
Bo BITNET, to była sieć łącząca komputery mainframe, których było
najwyżej kilkaset. Dostęp do mainframe odbywał się w sieci terminali.
Taka to była dwustopniowa hierarchia tego typu rozwiązań.

Dopiero Internet stworzył "sieć sieci". Całość mogła puchnąć jak
kolonia pączkujących drożdży, powiększając się o kolejne komputery
mające adres IP i wyznaczoną trasę połączeń. Ale osldskulowe wbicie
się terminalowo w uniksowy komputer, jakby to był mainframe, to nie
jest dostęp komputera do Internetu.

>> Zwłaszcza w kontekscie ściągana czegoś z FTP. Sto bajtów na sekundę,
>> sześć kilobajtów na minutę i rachunek...
>
> No i?

No i po prostu jestem ciekaw tych cen. Dokopałem się tylko do cenników
z początku wieku -- było między 1,50 a 2 złote, czyli z pół dolara.
Na przełomie PRL/RP może był to dolar, może dwa -- ale to tylko moje
przypuszczenia. Za równowartośc jednej pensji, to sobie można było
średniej wielkości artykuł przeczytać.

> Rachunki to była inna sprawa

I zupełnie poboczna. Najwazniejsze, że w trybie terminalowym nie było
technicznych możliwości ściągnięcia czegoś z FTP. Można było tylko
przekermitować z hosta, tego jednego jedynego, naszego powszedniego.

>> No właśnie, bez żartów proszę. Gdzie mieli tymi modemami dzwonić,
>> skoro tepsa jeszcze swojej darmodajni nie roztworzyła? W Warszawie,
>> to i owszem, "szło załatwić" gdzieś konto i dostęp.
>
> W szczególności można było mieć darmowy dostęp do sieci, jedyne koszty
> to były koszty połączenia lokalnego (w Warszawie i kilku innych
> miastach). Tak było na pewien czas przed Windows 95 (i NT 4.0),
> wprowadzenie zwłaszcza Windows 95 było pewną zmianą, bo tam było PPP
> (bardzo niewygodne, nie do końca zgodne z innymi, i wymagające zmian
> konfiguracji po stronie serwera).

E, bez przesady. Działało. Tyle że w pierwszej wersji systemu protokół
TCP/IP nie instalował się domyślnie, trzeba go było szukać na płycie,
był głęboko schowany gdzieś w katalogu z dodatkami.

> Po jakimś czasie większość(?) userów wróciła chyba do Trumpeta.

Mam odrotne wspomnienia. Najpierw uruchomiłem Trumpet i od razu zadziałało.
Tylko trzeba było używać 16-bitowej wersji Netscape z Windows 3.xx. Ale
jak się odnalazło to TCP/IP z Microsoftu, to też działało, już z 32-bitowym
Netscape.

> Dopiero jakaś późniejsza wersja PPP w Windows lepiej nadawała się do
> użycia (nie używałem Windows do takich zastosowań ale tak to wyglądało).

Cały Windows się z początku słabo nadawał do Internetu, ja bym PPP tutaj
specjalnie nie wyróżniał. W ogóle w Microsofcie nie wiązali z Internetem
większych nadziei. Mam jeszcze płytę z pierwszym wydaniem "international"
-- jak się przy instalacji wybierze Polskę, to na pulkicie pojawia się
ikona do zestawienia telefonicznego połączenia modemowego z Microsoft
Network. Wybierany numer jest na Białorusi (widać, że tam Bill Gates
planował obstalować jakieś regionalne centrum sieciowe).

> Wydawało mi się jasne że to nie było tak jak teraz.

Nie, ja to odczytałem tak, że od samego początku był cud, miód i orzeszki,
każdy kto chciał, to miał.

>> W paru większych miastach pewnie też. Ale poza tym?
> A czy ja pisałem że tak było w każdym miejscu?

A trzeba było. Precyzja wypowiedzi, to dobra rzecz. Warto poćwiczyć.

--
Jarek