W dniu 2012-01-30 18:06, rs pisze:

> dziekuje, ale ja jestem tak pogodny, ze nawet snieg nie chce tutaj padac.
> to co wyzej napisalem mialo tylko znaczyc, ze wczuwanie sie w uczucia
> zwierza, nie ma najmniejszego sensu podobnie jak inne mentalne czy
> emocjonalne personifikacje. co nie wyklucza oczywiscie empatii jako do
> osobonika zamieszkujecego ten sam kawalek przestrzeni.<rs>

To absolutnie nie przytyk do Ciebie, ale...
Czy "wczuwając się i empatyzując ze zwierzętami" przypadkiem nie
stosujemy jakiegoś absolutnie nieracjonalnego kryterium gabarytowo-wagowego?
Empatyzujemy z koniem, psem, kotem, a nawet i kretem... A czymże się ten
(proszę o odpowiedź!) różni od muchy, komara (aktualnie śpią), roztocza,
czy innego jeszcze-mniejszego robala?
Czymże nasza sympatia dla zwierząt jest mierzona i warunkowana?

... sam doświadczyłem dawno temu przejawów ewidentnej "sympatii" czy
choćby "oswojenia" ze strony gada (zaskrońca - fanatyków ochrony
zwierząt informuję, że było to >40 lat temu, więc uległo przedawnieniu).
Jeśli "kochamy zwierzęta", to kochajmy wszystkie, a nie tylko ssaki, czy
kręgowce.



--
Dziękuję. Pozdrawiam Ten Maruda