W dniu 2012-05-14 19:28, Bogdan Idzikowski pisze:

> Nie mam nic przeciwko temu, żebyś odkładał pieniądze do banku i z
> zaoszczędzonych pieniędzy wypłacał sobie emeryturę, o ile wcześniej tych
> pieniędzy nie prze***ierdolisz. A to jest więcej niż prawdopodobne. To
> musi być coś takiego, żebyś tych pieniędzy nie oglądał przed
> osiągnięciem określonego wieku. I jeszcze pod warunkiem, że nie będziesz
> chorował i zawsze będziesz mógł mieć pracę, żebyś mógł wpłacać co
> miesiąc, określoną kwotę. Jak znam ludzką naturę - wymiękniesz. To jest
> coś takiego jak kwadratowy księżyc! Taka jest natura ludzka. Dlatego
> stworzono fundusze emerytalne. Dlatego istnieją inne fundusze.

W mojej ocenie takie fundusze miały racje bytu do końca lat 80, czyli
gdy jeszcze w miarę dużo ludzi pracowało. Choć może i w pracy zbyt wiele
nie robili to jednak pracowali. Teraz ci pracujący są dymani przez
leszczy, którzy zamiast pracować wolą pobierać zasiłki.

Krew mnie zalewa jak widzę takich leszczy, na których idą pieniądze z
podatków, które płacę z tego powodu, że chce mi się ciężko pracować.

> Dla przykładu: Jest taka składka zdrowotna. 9% od zarobków. Jak nie
> chorujesz, to płacisz bezdurno. Ale jak zachorujesz? Na przykład na taką
> chorobę, gdzie jedna dawka leku wynosi kilka tysięcy? A są takie leki
> refundowane, dzięki składce płaconej przez wszystkich, że płacisz za nie
> grosze. I ratują ci życie. Bo w kupie jest siła. I z emeryturami tak
> jest. Solidarność. Jeden przeżyje 15 lat, inny 5 a inny 40. I wszyscy do
> końca życia mają emeryturę, rewaloryzowaną co roku.

Pełna zgoda, ale jakby wszyscy pracowali i składali się do wspólnego garnka.

> No to zapytaj tych (retorycznie), którzy w latach 1950-60 płacili
> składki emerytalne, wiedząc, że średnia życia w roku 1960 osiągnie 65
> lat, czyli statystycznie umarli zanim przeszli na emeryturę. Dlaczego?
> Głupi byli?

Trzeba brać pod uwagę umieralność za młodu (przy porodzie, choroby
dziecięce, imprezy sztachetowe, pojedynki :-)). Czyli tych co umarli
przed rozpoczęciem pracy, w jej trakcie lub tuż przed emeryturą. Ci co
dożyli emerytury, żyli niewiele krócej (4 lata) niż obecni emeryci.

--
Pozdrawiam,
Czesławek