On 06.11.2012 23:25, Stachu 'Dozzie' K. wrote:
> On 2012-11-06, Michoo<m...@v...pl> wrote:
>> On 06.11.2012 21:22, slawek wrote:
>>>
>>> Użytkownik "Roman W"<r...@g...com> napisał w wiadomości
>>> grup dyskusyjnych:fee65c5e-a1cb-46eb-937f-d76ea835b36f@go
oglegroups.com...
>>>> Zgoda. Ale nadal twierdze, ze wyciaganie pierwiastka z ujemnej liczby
>>>> to zly pomysl.
>>>
>>> Dobry pomysł panocku, ino nijak nie idzie rozeznać, który potem wybrać.
>>
>> Jeżeli musisz wybierać to bardzo ZŁY.
>>
>> Założenie jest takie, że mówiąc po prostu o pierwiastkach ma się na
>> myśli _nieujemny_ pierwiastek _całkowitego_ stopnia _nieujemnej_ liczby
>> rzeczywistej.
>
> Uwaga na nisko przelatujące przypadki egzotyczne. Pierwiastki
> arytmetyczne stopni nieparzystych są dobrze określone również dla liczb
> ujemnych.

Parzyste też, tyle, że wynik jest zespolony. Śmiesznie się robi dopiero
przy niewymiernych.

>
>> Pierwiastkiem kwadratowym z 4 jest i 2 i -2 co wybierasz?
>
> Źle myślisz. Pierwiastek (algebraiczny) stopnia całkowitego n z liczby
> k to tak naprawdę *zbiór* n-elementowy

O, rly?

> (liczb zespolonych).

W przypadków dziedziny R+ przeciwdziedzina to też R+. Liczby zespolone
są uogólnieniem tego co było początkowo definiowane na R+.

> To nie jest
> tak że "wybierasz" któryś z nich żeby był wynikiem działania.

Ale czep się sławka - ja właśnie napisałem, że jak coś "wybiera" to coś
nie halo.


>
> Tylko że chyba niewiele kodu numerycznego przewiduje pracę z funkcjami
> o sygnaturze f:R->2^R.
>

Skąd wracamy do tego, że interesuje nas "domyślnie" R+. R- i n
nieparzyste jest specyficznym przypadkiem rozpatrywanym na podstawie
nthroot(-r,n)==-1*nthroot(r,n).

--
Pozdrawiam
Michoo